Helaas kunnen wij deze social post, liveblog of anders niet tonen omdat het één of meerdere social media-elementen bevat. Aanvaard de social media-cookies om deze inhoud alsnog te tonen.
Radeloze Jannie (57) tweede Groningse hongerstaker: 'Wie helpt mij?'
videoEen tweede hongerstaker heeft zich aangesloten bij de strijd van Jan Holtman tegen de uitwassen van de gaswinning in Groningen. Jannie Knot uit Garrelsweer is zo wanhopig dat niet eten haar laatste redmiddel is. ,,Ik geef mijn leven hiervoor."
Sander van MersbergenLaatste update:19-03-18, 20:32
Jan Holtman begon vorige week zondag in Appingedam zijn hongerstaking om anderen te helpen. ,,Zelf heb ik niet zoveel schade, maar ik doe dit voor alle mensen die overal buiten vallen."
Precies zo iemand is Jannie Knot (57). Tegenspoed en teleurstelling beheersen sinds 2012 haar leven. Toen liepen haar bedrijf en woning voor het eerst schade op door een aardbeving. Daarna volgde een juridische mallemolen waar je bang van wordt. Haar bedrijf ging failliet. De schade is in haar ogen nooit correct en ruimhartig vergoed. Ze heeft al zestien maanden geen inkomen meer. Tussendoor, in 2014, overleed haar man Dick aan botkanker.
Het leidt tot psychische problemen (PTSS) en een intense radeloosheid, die het onmogelijk maken om het leven nog zijn gewone gang te laten gaan. De laatste jaren leefde ze in een huis waarvan de gordijnen zowel aan de voor- en de achterkant dicht waren. ,,Aan de achterkant om de plek waar mijn bedrijf was niet meer te hoeven zien, en aan de voorkant om de buitenwereld niet meer te hoeven zien. Wie helpt mij?"
Haar 23-jarige zoon heeft dat huis inmiddels verlaten, vertelt Jannie, omdat hij het lijden van zijn moeder niet meer aan kon zien. En nu slaapt ze zelf dus ook ergens anders: in de containers die de tent hebben vervangen waarin Jan Holtman zijn protest begon. De snoeiharde, snijdende wind blies de tent aan flarden. Gelukkig voor Holtman en Knot boden lokale bedrijven de helpende hand, en hebben ze nu een warm onderkomen.
Je moet dit echt zien als een wanhoopsdaad en een schreeuw om aandacht. Het is heel erg wat deze mensen meemaken
Woordvoerder Centrum Veilig Wonen
De komst van de tweede hongerstaker valt samen met een nieuwe manier van schade-afhandeling waarmee vandaag een begin is gemaakt. In het nieuwe protocol staat de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) buitenspel. Speciaal hiervoor is de Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade in het leven geroepen, die ook bestaande zaken overneemt van het Centrum Veilig Wonen.
De actie van Holtman en Knot staat hier echter los van, stelt hun woordvoerder Inez Witjes. ,,Zij strijden voor oude gevallen, die nog steeds met de NAM moeten worden afgehandeld. Daar zijn er 6.000 van."
Het ministerie meldde in januari bij de bekendmaking van het nieuwe schadeprotocol dat voor deze zaken 'een passende oplossing' komt. ,,Met de NAM is afgesproken dat deze zaken uiterlijk voor 1 juli 2018 moeten zijn afgehandeld, hetzij door ze op te lossen, hetzij door een redelijk eindbod te doen."
De actievoerders, die kwartier hebben gemaakt tegenover het Centrum Veilig Wonen (CVW) in Appingedam, hebben echter meer eisen. Eenzijdig gesloten dossiers moeten worden heropend, dossiers moeten sneller worden afgehandeld, gedupeerden moeten zelf kunnen aangeven welke casemanagers er over de vloer komen, de gaswinning moet sneller omlaag, enzovoort.
De directrice van het Centrum Veilig Wonen, Geeke Feiter, is vorige week met de actievoerders in gesprek gegaan. Bij RTV Noord gaf ze aan stil te worden van de verhalen die ze hoorde. Tegelijk zei ze geen concrete toezeggingen te kunnen doen. ,,Ik ben slechts uitvoerder", zei ze onder meer.
Een woordvoerder van het CVW voegt daar vandaag aan toe dat de actievoerders met veel eisen aan het verkeerde adres zijn. ,,Over de meeste dingen gaat het ministerie. Maar we bekijken per dossier wat we kunnen doen en zijn iedere dag in gesprek. Je moet dit echt zien als een wanhoopsdaad en een schreeuw om aandacht. Het is heel erg wat deze mensen meemaken."
Jan Holtman is inmiddels zijn achtste dag zonder eten ingegaan. Hij drinkt wel. Bij het begin van zijn actie kondigde hij aan tenminste tien dagen vol te willen houden. Na een dag of vijf zei hij te overwegen om langer door te gaan, maar inmiddels beginnen de aftakelingsverschijnselen toe te slaan. ,,Hij kan niet meer lopen", zegt Witjes.
Holtman krijgt veel bezoek, op het hoogtepunt 120 mensen op een dag. Dat valt hem zwaar. ,,Een normale hongerstaker hoeft geen 100 problemen per dag aan te horen. Mensen komen allemaal bij mij. Mannen, vrouwen, hele gezinnen, kinderen. Dat doet je echt wat, dat maakt je kapot. Dat maakt het zwaar. Maar het geeft me ook de steun, ik ga verder."
In Knot heeft hij nu dus een medestrijder, en volgens Holtman zijn er nog twee personen die willen starten. Knot verwacht het wel even vol te houden. ,,Als je al zestien maanden zonder geld zit, wordt je maag vanzelf kleiner."
Ze beseft dat het heftig is, wat ze zegt. Dat ze haar leven wil geven voor deze zaak. Een moeder met twee kinderen, waarvan de jongste het syndroom van Down heeft. ,,Weet je wat het met je doet als je je kinderen zo ziet? Hoeveel pijn het doet als je ziet dat ze zich zoveel zorgen om je maken? Dat het zover heeft moeten komen, ik draag het dag en nacht met me mee. Ik wil de Nederlandse bevolking wakker schudden."
Een normale hongerstaker hoeft geen 100 problemen per dag aan te horen. Mensen komen allemaal bij mij
Hongerstaker Jan Holtman
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
