Na twintig jaar solliciteren heeft de autistische Ivar eindelijk een baan

Van zijn twintigste tot zijn veertigste heeft hij wel honderd autodealers en showrooms aangeschreven. Vanaf zijn 35ste stond in zijn cv netjes vermeld 'autistisch'. Reacties bleven uit. Nu heeft de 41-jarige Ivar Broekhuizen toch een betaalde baan. Hij is verantwoordelijk voor de klantenservice van autobedrijf Mayvinci in Dordrecht. "Oh, u bedoelt de Porsche 911", klinkt vanuit zijn kantoor achter in de zaak. "Dat kunnen we regelen."

Broekhuizen is een aanwinst voor het bedrijf dat antikras- en glanslagen voor auto's verkoopt. Dat is niet vanzelfsprekend. Begin dit jaar bleek uit onderzoek van de Groningse hoogleraar psychisch herstel Stynke Castelein dat bijna negen op de tien ggz-patiënten met ernstige psychische stoornissen het na een behandeling moeilijk vindt om maatschappelijk mee te komen.

Dat Broekhuizen nu een eigen kantoor heeft, komt doordat ze in Dordrecht het project 'Werk als beste zorg' zijn gestart. Daarmee willen ggz-instelling Yulius en de Sociale Dienst Drechtsteden mensen met zware psychische problemen aan het werk helpen en begeleiden. Die hulp ontbreekt vaak, stelde hoogleraar Castelein. Zij noemde dat problematisch.

Verzekeraar VGZ is enthousiast en heeft het project deze week in zijn programma 'zinnige zorg' opgenomen. Dat betekent dat onderzocht wordt of het ook landelijk toepasbaar is. De verzekeraar verwacht dat een baan positief effect heeft op patiënten, zodat wellicht minder therapiesessies nodig zijn.

Belscript

Op het bureau van Broekhuizen ligt een belscript. Dat heeft hij nodig om tijdens een gesprek niet in de war te raken. Stap voor stap neemt hij met de klant door wat de vraag is en wat de oplossing die het bedrijf kan bieden. Zijn baas, Frank van Leeuwen, is blij met zijn nieuwe rechterhand. En Broekhuizen, die heeft weer een doel. "Zonder werk zat ik soms tot drie uur 's nachts te Netflixen", vertelt hij.

Broekhuizen gaat altijd netjes gekleed naar zijn werk. Overhemd, beige broek, een snelle bril, zijn smartwatch om zodat hij de tijd goed in de gaten kan houden. Hij is een man die hecht aan zijn voorkomen en aan punctualiteit. "Eerst vond ik het wel spannend om met mensen te bellen. Maar nu is het een beetje het Nike-principe: 'Just do it'."

In Dordrecht zien ze een passende baan als de oplossing voor mensen met een psychische aandoening die weer willen meedoen in de maatschappij. Niet alleen vanwege de sociale contacten: hun leven krijgt meer zin, ze krijgen een dagritme en ze verdienen er ook nog aan.

Verder kijken dan eigen behandelkamer

Broekhuizen is sinds zijn 35ste in behandeling bij Yulius. Op die leeftijd kreeg hij te horen dat hij autisme heeft. In 2014 verloor hij zijn baantje en viel hij in een gat. "Nu werken psychologen en arbeidsdeskundigen intensief met elkaar samen, waardoor iemand als Ivar weer een betaalde baan heeft", zegt Martine den Ouden, directeur volwassenenzorg bij Yulius. "We vragen medewerkers verder te kijken dan hun eigen behandelkamer en dat lijkt te werken." Binnen een half jaar zijn negen mensen aan een baan geholpen. Voor acht anderen wordt actief naar een plek gezocht.

Om te zorgen dat het bij zijn nieuwe baan goed gaat, spreekt de autoliefhebber iedere week met Manon van Bommel van de Sociale Dienst Drechtsteden, en met Wim Luijten van Yulius. Manon onderhoudt contact met de werkgever, helpt bij problemen met uitkeringen, schulden of sollicitaties. Wim heeft contact met behandelaars uit de geestelijke gezondheidszorg als het niet goed gaat.

Dat Broekhuizen een terugval zou krijgen, lijkt hem zelf onwaarschijnlijk. "Maar als het gebeurt is er een team van mensen dat mij kan helpen", zegt hij. Hij wil een nieuwe zin beginnen maar snelt dan naar zijn kantoor, terwijl de koffie op hem wacht. "Ik moet even bellen nu."

Om vijf uur pakt hij, zoals de rest van werkend Nederland, zijn spullen. Op naar Zwijndrecht, waar zijn kat Blix hem opwacht.

Lees ook: Door hun oog voor detail zijn mensen met autisme zeer waardevol op de werkvloer