Wat in Antwerpen kan, kan niet in alle districten: een kartellijst tussen de SP.A en Groen. De Deurnese afdelingen van de twee partijen volgen het voorbeeld van ‘Samen’ niet.

Of de perikelen waarmee ‘Samen’ de voorbije weken worstelde, er iets mee te maken hebben? Neen. ‘Op stadsniveau is ‘Samen’ dé manier om een progressief bestuur te vormen’, zegt Karen Maes, districtsschepen voor Groen. ‘Hier in Deurne is de context anders. We zitten nu al bijna twee jaar in de meerderheid, met de N-VA en Open VLD. We hebben een heel groen en sociaal bestuursakkoord onderhandeld. Een sterke groep mensen staat klaar voor de lijst, we willen nu op eigen kracht naar de kiezer.’

De breuk tussen de SP.A en Groen voltrok zich al een tijd geleden in Deurne. Twee jaar geleden verbrak Groen het kartel om in het districtsbestuur te stappen. Dat kwam toen heel slecht aan bij de SP.A. Maar dat speelt nu niet meer mee, volgens Frank Geudens van SP.A Deurne. 'Ik betreur dit, ja. Wij vinden dat we als district best de stad volgen. Wij zijn misschien volzamer dan de groenen.'

Ook in het district Antwerpen is het water tussen de twee partijen te diep. Niet toevallig zit Groen ook daar in het bestuur met de N-VA en Open VLD.

De SP.A krijgt de voorkeur

In alle andere districten - Ekeren, Hoboken, Borgerhout, Berchem, Berendrecht-Zandvliet-Lillo, Merksem, Wilrijk - lopen de gesprekken tussen de groenen en de socialisten nog verder. Maar ook in Ekeren zou het moeilijk verlopen.

Groen houdt de touwtjes in handen bij die gesprekken. De SP.A is meestal vragende partij voor samenwerking, de groenen zijn als vanouds voorzichtiger. Zeker nu Groen een ‘hoogconjunctuur’ merkt en de SP.A in eerder barre tijden vertoeft.

Wat betekent die verspreide slagorde nu? ‘Samen is altijd een project op stadsniveau geweest’, benadrukt Tim Torfs, Groen-woordvoerder Antwerpen. ‘De districten beslissen autonoom of ze ook een kartellijst maken of niet. De kaarten liggen in de districten soms anders. De ambitie is wél om zowel op stadsniveau als in de districten een progressief bestuur te vormen, en de SP.A is uiteraard de partner bij voorkeur. Inhoudelijk staan we dicht bij de SP.A, het is evident om in eerste instantie met hen te spreken.’

Of het een goed idee is om de kiezer op het ene niveau wél een kartellijst voor te schotelen, en op het andere niet. ‘Daarover heb ik mij niet uit te spreken’, zegt Torfs. ‘Elk niveau beslist apart.’