Wie ooit zitting heeft mogen nemen in de jury van de Gouden Strop, de prijs voor het beste, oorspronkelijk Nederlandstalige spannende boek, weet hoe laag de lat ligt bij veel thriller-uitgevers. Onder de circa honderdvijftig nieuwe Nederlandse thrillers die jaarlijks verschijnen wemelt het van de slappe aftreksels van Saskia Noort, Marion Pauw en Esther Verhoef.
Tankstelle van Auke van Stralen (1968) kwam drie jaar geleden daarom als een prettige verrassing. Een debutant op leeftijd, een verkoopmanager bij een afvalverwerkingsbedrijf. Maar wat een spannend inkijkje in de wereld van de drugstransporten. Beeldend en met vaart geschreven, geestig bovendien. Jammer dus dat zijn uitgever vergat het boek voor de Gouden Strop in te zenden.
Nieuw Amsterdam kan in de herkansing met Schwung, Van Stralens tweede boek. Weer een Duitse titel en weer met een hoofdpersoon die Douwe heet, en kind is uit een Duits-Nederlands huwelijk. Het is 2002, en Douwe is net klaar met zijn studie wiskunde. Omdat hij probleemloos kan becijferen hoeveel pingpongballen er in een Boeing 747 passen, solliciteert hij met succes bij Spidernet, een beleggingsfonds in jonge internetbedrijven. Met gegarandeerde, krankjorum hoge rendementen probeert het bedrijf investeerders aan te trekken.
Gelooft Douwe’s baas Max Bulder in zijn eigen fantasieën? Of is Spidernet een investeringsmaatschappij à la Palm Invest, dat brave spaarders met valse beloften het geld uit de zak klopte?
Douwe’s directe collega’s houden dingen voor hem achter, merkt hij al snel. Als iedereen ’s avonds naar huis is rijden auto’s voor en worden heimelijk tassen en zakken naar de bedrijfskluis vervoerd. Geleidelijk begint Douwe spoken te zien.
De ontknoping van Schwung is mager. Van Stralen heeft vooral energie gestoken in het neerzetten van zijn hoofdpersonen. En die karakters zijn intrigerend, om niet te zeggen prettig gestoord. Gedreven door een zucht naar geld, macht en seks, hebben ze ieder hun eigen verborgen agenda.
Ik-persoon Douwe heeft een passie voor hoge hakken, beschildert in zijn spaarzame vrije tijd slakken voor een kunstproject en slijt veel tijd in de videocabines van seksshops. Zijn ongenaakbare chef Kerry houdt van harde feiten en dure Franse dagcrèmes. Collega Manon hunkert naar intimiteit en weet mannen aan zich te binden door een truc met een biljartbal. En coach Chris, met wie Douwe het Duitse nachtleven verkent, dwingt hem om de resultaten van het bedrijf te manipuleren.
Als er één les uit dit boek is te trekken, dan is het dat combineren van vriendschap en werk weinig goeds voortbrengt.