Marlou van Rhijn toont kinderen dat je ook met protheses prima kunt sporten

"Terwijl mijn klas de piepjestest deed, zat ik langs de kant. Met mijn normale protheses kon ik niet meedoen."

"Voor kinderen met een beperking is de keuze voor een sport erg snel gemaakt," zegt drievoudig paralympisch kampioen Marlou van Rhijn (25). "De meesten gaan zwemmen, simpelweg omdat je daar niks voor nodig hebt behalve een zwempak."

Studentenleven
Dat geldt ook voor Van Rhijn: op haar twaalfde begon ze - na een dubbele onderbeenamputatie - met zwemmen. "Voor school, na school en in de weekenden, alles stond in het teken van zwemmen. Tot mijn achttiende vond ik het fantastisch en het ging ook nog eens heel erg goed. Ik zat in het paralympisch team, ging naar wereldkampioenschappen. Maar ik wilde ook graag een studentenleven hebben en uitgaan met vrienden, een sociaal leven." Na zes jaar stopte ze, de motivatie was weg.

Een aantal luie zondagen later stond de sportieve Van Rhijn alweer te springen om iets te doen. Een vriendin vroeg of ze het niet eens met atletiek wilde proberen. "In eerste instantie leek het mij niks, ingewikkeld met die protheses en het zag er niet uit. Maar ik heb geleerd iets nieuws in ieder geval altijd te proberen."

Van Rhijn merkte al snel dat die blades helemaal geen gedoe vormen. "Waar de een zijn spikes aantrekt, trek ik mijn blades aan. Dat is alles."

Fijne ervaring
Met Project Blade wil ze kinderen een fijne eerste ervaring met sport geven. "Als je begint met sporten, moet dat iets leuks zijn; voor deze kinderen is dat nu vaak niet het geval. Het sporten zelf is ingewikkeld, en het is een stuk lastiger om aan je spullen te komen," zegt Van Rhijn. "Veel kinderen vinden het er heel gek uitzien, ik vroeger ook. Maar vanaf het eerste moment dat ik mijn blades aan had, was ik verkocht."

De komende dagen staat Van Rhijn samen met het bedrijf Ottobock, onder andere maker van sportprotheses, in de Nikewinkel in de Kalverstraat. Daar kunnen de kinderen langskomen voor een persoonlijk consult van Ottobock en een ontmoeting met Van Rhijn. "Iedereen is welkom, elk kind moet gewoon de winkel in kunnen lopen, om sportspullen te kopen, net zoals jij en ik dat doen."

Van Rhijn begon in 2010 voor het eerst met atletiek, twee jaar later had ze haar eerste gouden medaille op de Paralympische Spelen van Londen op zak. Het eerste halfjaar liep ze nog op haar 'gewone' protheses, maar al snel kwamen de blades.

"Ik rende met mijn dagelijkse protheses naar de bus en ik had het idee dat ik heel hard ging, maar in werkelijkheid kwam ik niet vooruit en miste ik alsnog de bus. Toen ik eenmaal voor het eerst die blades aan had, voelde ik eindelijk dat ik snelheid kon maken en dat ik gewoon écht kon rennen."

Lees ook: Marlou van Rhijn: 'Ik hoef met niemand af te rekenen'