PremièreWie koestert geen warme herinneringen aan de verhalen van Jip en Janneke en versjes als Dikkertje Dap? In het DeLaMar Theater kwamen die vanmiddag weer even tot leven bij de première van de musical Was getekend, Annie M.G. Schmidt.
Een gulle lach klinkt in de bomvolle foyer van het DeLaMar Theater in Amsterdam als Erica Terpstra vertelt over haar mooiste Annie M.G. Schmidt-herinnering. Ze speelde ooit de burgemeester in de film Pluk van de Petteflet. ,,Die snoepte teveel van de besjes en zat vervolgens helemaal stoned in de boomhut’’, giert Terpstra het uit. ,,Annie had zulke mooie boodschappen. Dat je volwassenen niet te serieus moet nemen, bijvoorbeeld. Of dat ze er altijd iets van probeerde te maken, ook al zat ze in een enorme dip.’’ Dat heeft haar ook veel steun gegeven, toen ze de afgelopen jaren ‘veel malheur’ had. ,,Maar nu gaat het goed. Ik ga volgende week weer op pad voor Erica op Reis. Naar Shanghai en Hanoi. Heerlijk.’’
Ze heeft vooraf nog even contact gehad met hoofdrolspeelster Simone Kleinsma. Het is haar eerste première na het overlijden van haar man Guus Verstraete. Een half jaar geleden nam ze afscheid van hem in DeLaMar, nota bene hetzelfde theater waar ze vandaag Annie vertolkte. ,,Ik vind het zo dapper van haar’’, zegt Erica. André van Duin, een goed vriend van Simone, heeft expres de voorstelling van tevoren gezien. ,,Ik wilde even de stoom eraf halen, maar nu weet ik dat het geweldig is. Dan kan ik rustig de première beleven.’’
Generatie na generatie
Het is toch bijzonder dat die boekjes leuk blijven, generatie na generatie?
Jim Bakkum
Was getekend, Annie M.G. Schmidt kon vanmiddag rekenen op veel belangstelling van jongere en oudere BN’ers. Willeke Alberti, Anita Witzier, Victor Mids, Tineke Schouten, Bianca Krijgsman, Karin Bloemen, Isa Hoes, Chantal Janzen, Holly Mae Brood en vele anderen wandelden over de rode loper. ,,Ik vind het zo jammer dat mijn kinderen de voorleesleeftijd ontgroeid zijn'', zegt Irene Moors. Ze zegt het gedichtje Ik ben lekker stout op. ,,Annie had zulke mooie vondsten, kon zich zo goed verplaatsen in het brein van kinderen.''
Willeke Alberti denkt terug aan haar late jeugd. ,,Toen Heerlijk duurt het langst uitkwam, ergens in de jaren 60, had mijn vader als een van de eersten een cassettespeler in de auto. Het was voor ons, onderweg naar optredens, altijd een wedstrijdje wie als eerste de teksten kende.’’
Jim Bakkum: ,,Ik ben niet met Jip en Janneke en Pluk opgegroeid, want bij mij thuis werd er niet voorgelezen. Nu hebben we ze wel voor onze kinderen. Het is toch bijzonder dat die boekjes leuk blijven, generatie na generatie?’’
