Direct naar artikelinhoud

Aleid Truijens: Dat die goeie ouwe Hema een reservaat voor elitaire gutmenschen is; ik zie het als geuzennaam

Aleid Truijens: Dat die goeie ouwe Hema een reservaat voor elitaire gutmenschen is; ik zie het als geuzennaam
Beeld de Volkskrant

Je zou het afgelopen week bijna vergeten, dat het de Week Tegen het Pesten was. Veel scholen hadden activiteiten voor 'een gezellige en veilige groep'. Of het iets geholpen heeft tegen de grootste angst en gruwel in veel kinderlevens en hoeveel pestkoppen er zijn aangepakt - ik las er weinig over. Deze week stond geheel in het teken van schokkender kindernieuws: dat de Hema de aanduiding 'jongen' of 'meisje' op kinderkleding weglaat en de kleren door elkaar gaat hangen. Schuimbekkende reacties: eerst Zwarte Piet schofferen en paaseitjes 'verstopeitjes' noemen en nu dit! De marxisten nemen het land over! Martin Bosma brieste: #cultuurondervuur.

Pesten en kleding, voor mij horen ze bij elkaar. Toen ik een kleuter was hadden wij op school een verkleedfeest. Ik zeurde of mijn moeder een pak wilde naaien; een elfje of prinses wilde ik zijn. Ze lachte; voor die onzin had ze geen tijd. We hadden toch genoeg verkleedkleren? Ze trok een indianentooi tevoorschijn, een conducteurspet en een compleet cowboypak. Ik had er mijn drie oudere broers stoer in zien rondlopen. Er zijn beslist ergere dingen in de wereld, maar als ik de groepsfoto terugzie krijg ik nog steeds buikpijn: alle meisjes zijn beeldschone feeën en danseressen, alleen ik draag een cowboyhoed, een vierkant jasje met sheriff-ster en een riem met holster. Het pistool prikt in mijn buik. Ik staar beschaamd naar de neuzen van mijn grote zwarte laarzen. De jongens vonden me grappig. De meisjes lachten me keihard uit.

Die dag begon het pesten. Door de meisjes, altijd de meisjes. Ik hoorde er niet bij. Ik had ook al geen penny-loafers en twinsets, want dat vond mijn moeder kak-kleren. Ook stond ze erop dat ik voor 'poesiealbums' zélf een versje schreef en een tekening maakte en me niet ervan afmaakte met zo'n voorgebakken rammelrijm en glitterplaatjes. Een volkomen terecht standpunt, maar de populaire meisjes vonden mijn bijdragen stom. Ik was een raar kind. Thuis durfde ik niets over het pesten en buitensluiten te vertellen, want mijn moeder was de liefste vrouw op aarde en bedoelde het goed.

Alleen ik draag een cowboyhoed en een riem met holster
Genderneutrale aanduiding bij kinderkleding tijdens de opening van de HEMA-pilotstore.Beeld anp

Dat zou mijn kinderen dus niet overkomen. De eerste jaren van haar leven zag mijn dochter eruit als een jongetje, met haar tuinbroekjes en houthakkershemden - kleren die mijn zoon ook zou dragen. Daar hadden haar vader en ik geen ideologische motieven voor, niet bewust althans: we vonden jongenskleren 'leuker' dan het kansarme, mistroostige roze met strikjes en hartjes. Maar eenmaal op school vertoonde ons kind een verontrustende hang naar frutseljurken, sokjes met kant en pony's met lila haar.

Dat kreeg ze allemaal. Want: niets erger voor een kind dan het uithangbord te zijn van de prinzipienreiterei van de ouders. Stralend kwam ze thuis van school, in haar gazen tutu, haar matrozenjurk, haar afschuwelijke lakschoenen. De hel, dat zijn de anderen, maar de hemel óók. Niets zo blijmakend voor kinderen als opgenomen te zijn in een groep.

De afdeling kinderkleding tijdens de opening van de HEMA-pilotstore. Deze nieuwe formule van de winkelketen wordt doorgevoerd in de grote Benelux-winkels.Beeld anp

Na een tijdje droeg mijn dochter weer spijkerbroeken en baseballjacks. Op klassenfoto's uit de jaren negentig zien de kinderen er behoorlijk 'genderneutraal' uit, in effen, gestreepte of geruite shirtjes, zónder domme, lelijke opdruk, het soort gewone kinderkleren dat je nu alleen nog in heel dure winkels kunt kopen. Of bij de Hema. Vaak wel met Jip en Janneke erop, die eventueel ook voor zwarte kindertjes kunnen doorgaan. Ach, dat die goeie ouwe Hema, de no-nonsense-winkel voor iedereen, tegenwoordig een reservaat voor elitaire gutmenschen is. Ik beschouw het als een geuzennaam.

Aleid Truijens is schrijver, literatuurrecensent en biograaf. Reageren? opinie@volkskrant.nl

Aleid Truijens: Dat die goeie ouwe Hema een reservaat voor elitaire gutmenschen is; ik zie het als geuzennaam
Beeld anp

Onze columnisten over genderneutrale kleding

De betrouwbare mannetjes
Wij zijn supergenderneutraal: het maakt ons geen zier uit aan wie we de zaken mansplainen

Sylvia Witteman
Máxima droeg vroeger vast geen glitterjurkje met 'Cute little princess' erop

Aaf Brandt Corstius
De kast van mijn kinderen ziet er genderneutraaltechnisch best goed uit

Arnon Grunberg
Geslachtsneutrale kinderkleding of niet, anachronistische vooroordelen blijven bestaan

Asha ten Broeke
We moeten geen kinderen in hokjes duwen, alleen omdat het voor volwassenen zo lekker overzichtelijk is

Wat eraan vooraf ging:

Hema kiest voor genderneutrale kinderkleding
Hema schrapt als eerste Nederlandse winkelketen alle geslachtsaanduidingen van kinderkleding. Vanaf eind dit jaar verdwijnen 'jongen' en 'meisje' van Hema's verpakkingen en kledinglabels.

'Little man, big ideas' voor jongens, 'Little girl, big smiles' voor meisjes
Er is iets vreemds aan de hand met kinderkleding: jongens worden naar Mars gestuurd, meisjes naar nergens.

Hema is nog jaren bezig met doorvoeren nieuwe formule
Nog nasuizend van de mediastorm rond de genderneutrale kinderkleding heeft topman Tjeerd Jegen donderdag in Tilburg de eerste grote Hema volgens de nieuwe formule geopend.