Jake LaMotta (1922-2017): Razende Stier uit de Bronx
Hij was de eerste bokser die Sugar Ray Robinson versloeg en gaf nooit op in de ring. Daarbuiten was hij een 'lieve man', volgens zijn zevende echtgenote.
Boksen was eigenlijk simpel, als je Jake LaMotta mocht geloven, de bokser die werd vereeuwigd in de film Raging Bull van Martin Scorsese. 'Ik was in staat mijn lichaam te overtuigen dat niemand me pijn kon doen', zei hij in 2012 in het blad Esquire. 'Ik bloedde uit mijn wenkbrauwen, brak mijn neus, mijn handen. Maar ik heb nooit echt pijn gehad.'
Gewoon blijven staan, dat was zijn truc. Woensdag overleed de man die altijd doorging op 95-jarige leeftijd aan een longontsteking, in een verzorgingshuis in Miami. Zijn zevende vrouw, de drie decennia jongere Denise Baker, zat aan zijn zijde. 'Ik wil de mensen laten weten dat hij een geweldige, lieve, gevoelige en sterke man was met een groot gevoel voor humor en met ogen die dansten', zei ze tegen entertainmentsite TMZ.
Dat was een andere LaMotta dan de man die hij vroeger was, en die filmkijkers leerden kennen dankzij een geweldige vertolking van Robert De Niro. De 'Stier van de Bronx' was een prijsvechter die ook bleef vechten als hij alleen maar kon verliezen. Zoals hij in de ring tekeerging, ging hij ook buiten de ring tekeer, wat hem zijn eerste huwelijken kostte.
Giacobbo LaMotta werd in 1922 in New York geboren als zoon van Siciliaanse immigranten. Hij was, zei hij later, nergens goed voor en had een verschrikkelijk temperament. Zijn vader, die met een fruitkar door de straten trok, liet zijn zoon werken voor de kost: met zijn vuisten. Hij bedreigde schoolgenoten en sloeg een bookmaker bewusteloos met een loden pijp, en belandde na een mislukte beroving in een tuchthuis. Daar werd zijn talent ontdekt en ging hij de ring in, een ingetoomde straatvechter.
Zoals hij in de ring tekeerging, ging hij ook buiten de ring tekeer
In 1947 had hij de maffia een nederlaag beloofd in ruil voor een titelgevecht met een kampioen
Zijn grootste gevechten voerde hij tegen Sugar Ray Robinson, de zwarte middengewicht die tot 1943 ongeslagen was. Hij sloeg hem door de touwen heen en werd zo een megaster. Hij verloor vijf andere wedstrijden van Robinson, maar zelfs als hij verslagen leek vocht hij terug, terend op een eindeloze voorraad agressie.
In 1947 verloor hij onverwacht een duel waarvan hij later bekende dat dat doorgestoken kaart was; hij had de maffia de nederlaag beloofd in ruil voor een titelgevecht met een kampioen. Dat kreeg hij ook, en hij won - zo werd hij wereldkampioen. Daarna ging het bergafwaarts. Hij begon een nachtclub in Miami maar werd tot zes maanden veroordeeld wegens aanzetten tot prostitutie, deed een poging tot stand-upcomedy en lanceerde zijn eigen spaghettisaus. Hij werd vadsiger en zou zonder Scorsese's film in de vergetelheid zijn geraakt.
LaMotta vond dat hij er niet heel sympathiek uitkwam in de film, zo zei hij tegen The New York Times. 'Maar toen realiseerde ik me dat dat de waarheid was.'