Nina uit Waalre: 'Zo akelig. Ik dacht dat er een bom ontploft was'

Met vier Eindhovense vriendinnen zat ze op de bovenste verdieping. ,,Daar voel je het het meest." De vrouwen - die sinds zondag in Kos-Stad verblijven - pakten wat spullen en liepen direct naar beneden. In de haven kwam het water omhoog. In paniek begon iedereen van het water weg te rennen. ,,Dus je rent maar mee. Er waren nog naschokken. In het begin nog best flink, maar dat werd minder." De vriendinnen liepen een paar uur door de stad voordat ze rond 05.30 uur weer in hun appartement waren. Geen schade, alleen de bedden waren verschoven. 

Verhees zag vooral rommel in supermarkten. ,,Het ziet er heftig uit." In de buurt waar zij verblijven valt het op straat met de brokstukken mee. Dat is in het uitgaansgebied wel anders, vertelt de Waalrese. ,,Daar zijn gebouwen kapot en ook twee doden gevallen." Op een app volgen ze nu of er naschokken komen en hoe krachtig die zijn.

Dankzij een gelukje waren de vier vriendinnen niet in het uitgaansgebied van Kos-stad. Ze zouden vandaag vroeg in de ochtend vertrekken met een boot naar het Turkse Bodrum. ,,Daarom wilden we niet drinken en op tijd naar bed." Ze sliepen half toen de aardbeving begon.

De Grieken lijken het dagelijkse leven weer langzaam op te pakken, vertelt Verhees. Toeristen hangen in hotellobby's en proberen reisorganisaties te bereiken. ,,Het is niet zo dat mensen nu vakantie vieren. Er lagen wel een paar mensen op het strand. Maar het water staat hoog." Niet iedereen wil nog blijven. Verhees en haar vriendinnen vliegen dinsdag terug, maar zij overweegt nog eerder naar huis te gaan. ,,Ik ben bang dat er nog een aardbeving gaat komen. De eerste vlucht gaat morgen pas. Maar misschien blijf ik wel." 

'Flink geschrokken'
Ruud Hermans uit Someren en zijn vriendin Vivian zijn flink geschrokken. Ook zij lagen net in bed in hun appartement, 2,5 kilometer buiten Kos-Stad, toen de aardbeving de omgeving liet schudden. De schade aan het appartementengebouw valt erg mee. "Wat scheurtjes. Het appartement is van de de aardbevingwet", zegt Hermans. Die wet verplicht bouwers rekening te houden met aardbevingen.

Het stel verbleef sinds de beving vannacht vooral buiten bij het zwembad. Uren zonder water en stroom. De naschokken zijn beangstigend. "Het is vooral de angst. Bij iedere vrachtwagen die voorbij dendert. Je ziet het aan de flesjes water op tafel. Het water begon te trillen. En het klinkt alsof er in de verte een trein aankomt. Je hart bonkt continu in je keel." Om 09.50 uur voelden ze de laatste naschok.

Terrassen vol gestrande reizigers
Hij fietste einde ochtend naar Kos-Stad om de toestand te bekijken. "Scooters en fietsen tussen het puin. En de toren van een oude moskee middenin het centrum ligt plat." De terrassen zitten vol gestrande reizigers die hun hotels niet in kunnen omdat die overstroomd zijn of omdat er instortingsgevaar is. Er zijn inmiddels vakantiegangers die weer op terrasjes zitten met een drankje en souvenirs kopen, zag Hermans. "De Grieken zijn vooral bezig met het schoonmaken van hun toko. De terrassen zijn allemaal smerig."

Hermans en zijn vriendin vliegen maandag terug, maar willen daar eigenlijk niet op wachten. Maar van reisorganisatie Corendon vernamen ze dat eerder terugkeren niet mogelijk is. "Het is zo'n chaos. Niet te regelen."

'Nog nooit zo bang geweest'
“Echt doodeng. Ik ben nog nooit zo bang geweest.” Marjulein de Haan uit Son was net aan haar retourtje dromenland begonnen, toen ze ruw werd wakker geschud door het natuurgeweld in de Egeïsche Zee. De woning van de familie De Haan ligt in een villapark aan de kust van Gundogan, een dorp zo'n twintig kilometer van Bodrum.

“Het hele huis schudde ineens. En een lawaai... echt niet normaal. Alsof ik midden in een hele wilde branding terecht was gekomen, zo klonk het. Drie zware schokken waren er. Ik was bang dat het helemaal mis zou gaan. ‘Zo mag het niet aflopen’, dacht ik de hele tijd. ‘Niet zonder dat ik mijn man en kinderen heb gezien.’”

Marjulein de Haan was alleen thuis. Samen met de hond. “Die wist ook niet hoe die het had. Dat beestje zou in me gekropen zijn als hij had gekund. In de loop van de nacht is de angst wel minder geworden, maar ik heb geen oog dicht gedaan. Ook al door die naschokken. Vanochtend om negen uur was de laatste.”

Waar in Bodrum een vloedgolf de boel blank zette, bleef in Gundogan - aan de andere kant van het schiereiland - de zee kalm. Een eerste rondje door het dorp leerde de Sonse dat de gevolgen van de aardbeving beperkt zijn gebleven. “Bij ons is een schilderij van de muur gevallen. Verder heb ik nog geen schade ontdekt. Ik sprak een paar mensen die hier eerder aardbevingen hebben meegemaakt, maar dit was verreweg de zwaarste.”

De angst in Gundogan ebde weg met de laatste naschok. “Ik was in de winkel van een ouder vrouwtje. Zij was er nogal nuchter onder. Ze had het maar over Allah’s wil. ‘Ja, ja’, dacht ik. ‘Dat is nogal gemakkelijk. Maar wat als ‘ie nou niet wil?’. Tot ik me realiseerde dat ik in mijn bed uit pure angst ook had liggen bidden tot onze Lieve Heer.”