Anne Fleur Dekker: de nieuwe favoriete vijand van rechts Nederland

'Heel Holland Haat Anne Fleur Dekker', weten we sinds 10 juli op gezag van PowNed. Waaraan de 23-jarige 'twitter-sensatie' haar status als Lieblingsgegner van rechts Nederland te danken heeft? Aan het feit dat zij eerder deze maand in Hamburg demonstreerde tegen de G20-top. In talrijke blogs waarin zij verslag deed van de gebeurtenissen, repte zij wel van 'excessief politiegeweld' en van neonazi's die vreedzame demonstranten belaagden, maar zweeg zij over de brandstichtingen en plunderingen door extreem-linkse betogers. Daarvan had zij niets meegekregen, schreef ze naderhand.

Haar Hamburgse blogs zouden niet zo veel aandacht hebben getrokken als zij niet op 16 maart, daags na de Kamerverkiezingen, Thierry Baudet op Joop.nl als goedprater van aanrandingen zou hebben weggezet. Als reactie op deze aantijging verspreidde Geert Wilders een oudere tweet van Dekker waarin zij haar volgers opriep: 'Wie gaat er mee 500 stenen op Wilders gooien? Vind ik wel een 'ludieke actie'.' Met deze tweet reageerde zij weer op een Vlaamse twitteraar die had opgeroepen stenen naar een willekeurige moskee te gooien.

Wat de aanleiding van haar 'ludieke' tweet ook was: Dekker oogstte er een storm van kritiek mee. Zij ontving bedreigingen die zo ernstig waren dat zij enige tijd moest onderduiken. Op televisie werd zij bars over haar stenentweet ondervraagd door Jeroen Pauw en Ed Nijpels. En zo bracht een jonge activist, voormalig fractiemedewerker van GroenLinks in Hilversum en kortstondig hoofdredacteur van het veganistenblad Vegan Magazine, veel Nederlanders in een staat van razernij. 'Er wordt wel gezegd dat het mij allemaal om aandacht te doen is, maar dat is onzin. Als ik terug zou gaan in de tijd, was ik hier nooit aan begonnen. Ik heb er meer mee verloren dan gewonnen. Niemand wil zo veel negatieve aandacht.'

Waarom deze plek voor mij belangrijk is

'Mijn eerste officiële politieke functie kreeg ik bij GroenLinks in Hilversum, op het Raadhuis dus. Als architectuur- en, vooral, Dudokliefhebber heeft het gebouw mij altijd heel erg geboeid. Het Raadhuis is een van de dingen die ik mooi vind aan Hilversum. Met al die andere gebouwen van Dudoks hand. Ik heb sowieso een sterke binding met de stad. Mijn hele leven heb ik in verschillende plaatsen in het Gooi gewoond, en Hilversum is van die streek eigenlijk de hoofdstad. Daar woon ik nu vijf jaar, en ik zou er niet snel meer weg willen.'

Maar je twittert wel onbekommerd door.

'Het is toch een heel fijne manier om je ideeën snel de wereld in te krijgen. Mensen volgen mij om te lezen wat ik zeg. Dan moet ik wel af en toe wat zeggen.'

Maar heel veel andere mensen nemen er aanstoot aan.

'Ik zou die mensen alleen tegemoet kunnen komen door mij helemaal uit de sociale media terug te trekken. Niet meer twitteren, niets doen. Maar daar voel ik niet zoveel voor. Gevolg is wel dat de mensen die mij haten maar blijven komen. Deze week reageerden ze vooral op het feit dat ik zal optreden op het politiek-maatschappelijke programma van Lowlands, met Ismail Ilgun, de treitervlogger zeg maar.'

Dat valt niet in goede aarde?

'Nee, daar wordt het hele internet boos over. Op het internet is de wet van de omgekeerde Godwin van kracht: elke discussie eindigt bij Pim Fortuyn en Volkert van der G. Zo van: de kogel kwam van links. En: voordat links ging schieten, gooide ze met taarten. Alsof elke taart in het gezicht van een politicus tot moord leidt. Soms komt de kogel van rechts. Kijk maar naar Breivik. Maar daar hoor je niemand over. Breivik was een loslopende gek, Volkert van der Graaf was een representant van links.'

Dat je een Gooise vrouw bent, helpt ook niet echt.

'Mensen lijken het mij soms kwalijk te nemen dat ik in Blaricum ben geboren en in Bussum ben opgegroeid. Alsof je dan geen linkse activist zou mogen zijn. Maar ik hou van deze omgeving. Ik ben niet gemaakt voor grote steden. En het beeld van Gooische Vrouwen is maar een deel van de werkelijkheid.'

Hoelang en waar was je ondergedoken?

'In een safehouse in Amsterdam, ongeveer drie weken. Maar het leek veel langer. In die periode trad ik op bij Pauw. Ik moest met beveiliging in een speciale auto naar de studio worden gebracht.'

Jeroen Pauw deed daar een beetje schamper over.

'Ja, hij toonde geen enkel medeleven. Dat heeft hij later zelf op de radio ook toegegeven. Pieter Broertjes, de burgemeester van Hilversum, heeft in die periode trouwens ook nooit contact met mij opgenomen.'

Had je dat verwacht?

'Eigenlijk wel. Ik was medewerker van de fractie van GroenLinks in de Hilversumse gemeenteraad. Een kleine fractie weliswaar, maar toch. Als iemand uit je omgeving wordt bedreigd, vind ik echt dat je een keer moet opbellen en vragen: hoe is het nu met je?'

Word je nog bewaakt?

'Ja, nog steeds. Er staat een camera bij mijn huis, en elk uur komt politie langs.'

Hoe kom je zo links?

'Ik ben niet zo opgevoed. Mijn ouders waren wel altijd bezig met de actualiteit, maar stemden niet links. Mijn vader stemde CDA en mijn moeder VVD, hoewel ze daar niet uitgesproken in was. De voornaamste overweging was dat haar broer Kamerlid was voor de VVD.'

Oh ja? Wie is die broer dan?

'Robin Linschoten. Met hem kan ik het trouwens best vinden. Je kunt gewoon met hem lachen.'

Maar links werd je ook niet van hem?

'Nee, niet direct. Ik heb een aangeboren gevoel van niet tegen onrecht kunnen. Als kind pakte ik schoenendozen in met spullen voor arme kinderen. En ik ging de deuren langs om geld in te zamelen voor alle dieren die maar een beetje bedreigd werden. Apen, tijgers, neushoorns en zo. En ik heb ook een keer een benefiet georganiseerd voor War Child. Een jaar of tien geleden zag ik op school, het Gemeentelijk Gymnasium hier in Hilversum, The Inconvenient Truth van Al Gore. Dat maakte heel veel indruk op me. Ik werd lid van Dwars, de jongerenorganisatie van GroenLinks. En zo ben ik het activisme ingerold.'

En zo werd je ook fractiemedewerker van GroenLinks in Hilversum. Hoe was dat?

'Ik vond het lastig om de grote thema's waarmee ik mij bezighield te vertalen naar de lokale politiek. Het gaat hier al snel over straatnamen, de plaats van parkeervakken en dat soort dingen. Aan de ene kant is dat leuk, want je ziet hoe je stad tot vorming komt. Drie maanden na een bouwbesluit zie je dat daadwerkelijk iets gebouwd wordt. Dat is heel tof. Maar wat ik jammer vond, is dat je zo veel compromissen moest sluiten en tactiek moest bedrijven. Zo van: als jij dit voor ons doet, doen wij dat voor jou. Je weet dat natuurlijk, maar het valt toch tegen als je er middenin zit.'

Ben je er daarom mee opgehouden?

'Nee, ik moest ermee ophouden omdat ik mijn lidmaatschap van GroenLinks heb opgezegd omdat ze mij niet hebben gesteund toen ik was ondergedoken.'

En hoe heb je je behoefte aan praktisch activisme kunnen bevredigen?

'Ik heb twee maanden als vrijwilliger gewerkt in de Jungle van Calais voor een Franse organisatie die daar dagelijks zesduizend maaltijden verspreidt. Ik wilde niet zo'n 'ik stond erbij en keek ernaar gevoel' hebben. In januari heb ik op Schiphol een demonstratie georganiseerd tegen het uitzettingsbeleid van Trump. Daar zijn we door de Marechaussee vrij hardhandig naar buiten gewerkt. En vorig jaar was ik te zien in het programma Rot op met je Milieu van de EO. Daar kreeg ik meer positieve reacties op dan op mijn G20-activisme.'

Had je de illusie dat ze in Hamburg naar jullie zouden luisteren?

'Nee, maar daar ging het ook niet om. Wij, gewone, werkende mensen, willen het tegengeluid laten horen: wij zijn het hier gewoon niet mee eens. De wereldleiders kunnen elkaar altijd wel bellen, daarvoor hoeven ze niet in Hamburg, of waar dan ook, bij elkaar te komen. Maar er waren wel heel veel side events voor lobbyorganisaties en het bedrijfsleven. Van die side events zijn er door ons toedoen heel veel afgelast.'

Waar zijn de gewone, werkende mensen het precies mee oneens?

'Dat de leiders van 19 landen plus de EU bij elkaar komen onder het mom: we bespreken de wereldproblematiek, terwijl in de praktijk alleen maar handelsdealtjes worden gesloten. Dan gaat het over oorlogen terwijl de wapenindustrie gewoon onderdeel is van het hele spektakel. Honger en armoede in Afrika was ook een thema, maar behalve Zuid-Afrika was geen enkel Afrikaans land uitgenodigd. Over de ruggen van die landen ga je hun problematiek aanpakken.'

Vanwaar dan die brandende auto's in de straten van Hamburg?

'Ik heb geen brandende auto gezien. Wel politieagenten die erop lossloegen en skinheads met ijzeren kruisen. Maar de meeste media hebben die incidenten van het Zwart Blok enorm uitvergroot om ons te framen. '

Maar aan Zwart Blok valt toch niets te framen?

'Zwart Blok is niet per definitie gewelddadig. Er zitten veel rotte appels tussen, maar het is ook weer niet zo dat iedereen maar auto's in de fik ging steken.'

Het lijkt me lastig om ook binnen het Zwart Blok onderscheid te maken tussen gewelddadige en minder gewelddadige figuren.

'We verklaren ons solidair met alle activisten, dat staat in de actieconsensus. Mensen die geweld initiëren, vallen buiten de consensus.'

Waarom zeg je niet gewoon: de mensen van Zwart Blok zijn eikels?

'Om niet toe te geven aan het onderscheid dat de media maken tussen good activist en bad activist. We laten ons niet tegen elkaar uitspelen. Bovendien richt de elite met haar oorlogen en haar klimaatverandering oneindig meer ellende aan dan een handjevol anarchisten in de straten van Hamburg.'