Kleine pizza’s

Hoe zou je de stijl van Chris Froome het best kunnen typeren? Een paar jaar geleden heb ik het al geprobeerd en kwam associatief uit bij de trekpop. Vroeger had ik er eentje in de vorm van een harlekijn. Je trok aan een touwtje, en de ledematen die losjes aan de romp waren bevestigd sloegen slungelig zijwaarts uit. Het was een stukje speelgoed dat snel verveelde. Ik vermoed dat ze niet meer worden gemaakt, zelfs niet in China.

Froome is deze Tour niet op zijn best maar wanneer die een berg omhoog spartelt val ik in katzwijn. Hoe kan een fietsstijl die lijkt op een aangeboren handicap zo efficiënt wezen? En dan maalt hij ook nog eens een versnellinkje rond dat gelijke tred houdt met de hoogfrequente vleugeltjesslag van een kolibrie.

„Ik kon het niet”, verzuchtte Michael Boogerd, de vaste analist bij Tour du Jour een paar dagen geleden. Het ging over de trapfrequentie van Froome. Iets van spijt klonk door in zijn stem. Ik kon het ook niet, in mijn tijd. Gek is dat, zowel Boogerd als ikzelf hadden graag veel soepeler een berg beklommen, maar dat ging met veel meer verzuring gepaard en werkte dus averechts. Jezelf een handicap opleggen was echt te veel gevraagd.

Wetenschappers zijn er intussen wel uit dat de ideale trapfrequentie heel persoonlijk is. Soepeler een berg beklimmen is tot op zekere hoogte trainbaar, maar veel rek zit er niet in. Froome moet haast een alien zijn.

„Dit zal wel navolging krijgen”, zei Bram Tankink over de vleugelslag van Froome bij Tour du Jour. Boogerd zweeg. Die heeft nog tegen Lance Armstrong gekoerst die al met een extreem hoge trapfrequentie klom, en die heeft – tot Froome – geen navolging gekregen. Armstrong was ook al een beetje een alien, en dat kwam niet alleen door de epo en de bloedtransfusies.

Het is geen geheim dat het hoofd training van Team Sky, Tim Kerrison, het kunstje heeft afgekeken en verder geperfectioneerd van de voor het leven geschorste dottore Michele Ferrari die Armstrong begeleidde. Kerrison stelde indertijd bij aantreden dat hij met zijn trainingsmethodieken het effect van allerhande ondersteunende dopingmethodieken zoals gepropageerd door de mythische dottore kon evenaren, zo niet overtreffen. Soit, daar gaat het in dit stukje niet om.

In zijn dagelijkse podcast Stages ridiculiseerde Armstrong de grootte van de tandwielen op het achterwiel van Froome: het zijn „kleine pizza’s”. Soms denk ik dat zelfs Tim Kerrison de pizza’s van Froome niet kan duiden.