Ambulancebroeder Paddy kwam als eerste Manchester Arena binnen

Paddy had dienst toen de eerste meldingen iets na 22.30 uur binnenkwamen. ,,Het was sowieso al een drukke avond geweest, zo'n veertig noodoproepen moesten nog beantwoord worden. Maar plots verscheen op het scherm overal dezelfde boodschap: Manchester Arena. En ik zag ook het woord 'explosie'."

Ennis sprong in zijn ambulance en reed in het spoor van een politiewagen naar de concertzaal, zo'n anderhalve kilometer verderop. ,,Ik probeerde mezelf mentaal voor te bereiden op wat ik te zien zou krijgen. Maar hoe dichter ik kwam, hoe meer mensen ik zag. En ze zagen er opvallend kalm uit. Ik begon al te hopen dat het toch niet zo ernstig zou zijn."

Lees verder onder de foto.

Aan Victoria Station gleed dat optimisme echter langzaam weg. ,,De sfeer was anders, die voetgangers stapten sneller door. Er was sprake van paniek, maar op dat moment had ik nog steeds geen idee van de ernst van de situatie."

,,Toen zag ik de eerste gewonden. Ik nam mijn spullen uit de ambulance en agenten leidden me naar een groepje van vier à vijf mensen. Ze wisten zelf niet of er een explosie geweest was of dat ze neergeschoten waren. Uit de aard van hun verwondingen kon ik dat niet zien."

Ennis besefte nu wel dat het ergste nog moest komen. ,,Agenten zeiden dat er nog slachtoffers in de lobby lagen. Ze bevestigden ook dat het een explosie was geweest. Mensen liepen weg of schreeuwden om hulp, de angst werd steeds tastbaarder."

Paddy liep vervolgens de trappen op.  ,,Ik was nog altijd de enige hulpverlener ter plekke, maar ik wist dat mijn collega's er snel zouden zijn. En toen drong het surreële van de situatie tot me door. Ik ben een ervaren ambulancehulpverlener en we worden getraind voor dit soort situaties, maar voor taferelen van zo'n omvang ben je nooit klaar. Er zal ongetwijfeld een seconde geweest zijn waarin ik bevroor, maar ik had geen tijd om na te denken. De slachtoffers schreeuwden om hulp, zeker nadat ze mij gezien hadden."

,,Maar dan komt het lastigste van de job: ook al zijn die mensen er allemaal heel erg aan toe, je moet ze negeren. Want als ze kunnen roepen, kunnen ze nog ademen. Ik richtte mijn aandacht op de mensen die niet meer bewogen. Voor sommigen bleek het inderdaad al te laat te zijn."

Intussen waren ook de collega's van Ennis aangekomen. Zij mochten de zwaarst getroffen ruimte echter niet meer in, uit vrees voor nog meer bommen of terroristen. Na een tijdje kwam er wel steun van twee speciaal getrainde hulpverleners van het Hazardous Area Response Team (HART). ,,Ik was enorm opgelucht toen ik hen zag. Zij hadden het juiste materiaal voor zo'n zware interventies bij zich."

Lees verder onder de foto.

Samen beslisten ze dan welke slachtoffers het snelst hulp nodig hadden, hun collega's vingen hen vervolgens buiten de veiligheidszone op. ,,Het werd me al snel duidelijk dat er heel wat kinderen onder de slachtoffers zaten. Pas later vernam ik wie er opgetreden had: Ariana Grande. Ik heb zelf een negenjarige zoon die helemaal gek is van haar."

,,Hoe lang het geduurd heeft om iedereen daar weg te krijgen, kan ik niet meer zeggen. Nadien was het spookachtig stil, heel bizar om mee te maken. Maar dat is allemaal nog niets in vergelijking met het leed dat de slachtoffers en hun familieleden moesten doorstaan."

Het moge duidelijk zijn dat de aanslag van vorige week maandag Ennis tot in het diepst van zijn ziel geraakt heeft. ,,De voorbije dagen waren heel lastig. Al dat geschreeuw blijft me ook 's nachts achtervolgen. Waarom toch? De slachtoffers waren zo jong en de daad op zich was zo zinloos."