De geheimen van de Facebook-bijbel

Er is geen boek dat zoveel discussie oproept als de Bijbel. Dat geldt ook voor de Facebook-bijbel, waaruit The Guardian afgelopen weekend citeerde. De krant publiceerde uitgelekte voorbeelden van de interne regels die Facebooks moderatoren moeten gebruiken.

Het is de eerste keer dat we zien hoe er achter de muren van dit gesloten netwerk omgesprongen wordt met censuur. Tot nu toe zagen we alleen het eindresultaat – berichten die om voor ons onbegrijpelijke redenen verwijderd werden, of filmpjes die tot ieders ontzetting toch online blijven staan.

Facebooks wegen zijn ondoorgrondelijk; bij de ‘Zou jij een goede moderator zijn?’-test die The Guardian opstelde zat ik mis bij de helft van de beslissingen. Seksueel getinte inhoud wordt bijna direct verwijderd, maar met geweld en wapens heeft het netwerk veel minder moeite: „Foto’s van geweld tegen of pesten van kinderen worden niet verwijderd, tenzij ze gedeeld zijn met sadisme of feestelijke elementen”, aldus het handboek.

Geweld tegen dieren kan dan weer best door de beugel, zodra het gaat over het voedselverwerking. Een testvraag toont een afbeelding van een kat (het kan ook een hond zijn) die met een gasbrander bewerkt wordt. „Mag dat?”

Dat mag, vindt Facebook.

Lees ook deze column van Marc Hijink: De vuilnismannen van Facebook

Facebook wil online zoveel mogelijk toestaan totdat het gevaar in de echte wereld oplevert, staat in de toelichting voor moderatoren. „De meeste mensen bedoelen bedreigingen niet zo serieus – details bepalen of iets echt een probleem oplevert.”

En juist in die details schuilt de duivel, zoals ze in Amerika zeggen.

Bijvoorbeeld: wie dreigt zichzelf volgende week om het leven te brengen wordt door Facebook niet serieus genomen. De moderator hoeft alleen aan de bel te trekken als je dat belooft te doen binnen vijf dagen.

The Guardian presenteert de Facebook-bijbel op zijn Wikileaks – de Panama Papers zijn er niets bij – maar eigenlijk is het geen verrassing dat Facebook zulke strikte richtlijnen hanteert. De meeste regels – laten we ze de Tien Geboden noemen – staan immers al bij Facebooks gebruiksvoorwaarden vermeld.

In de uitgelekte documenten zie je Facebook worstelen met de verscheidenheid van twee miljard gebruikers. India (213 miljoen Facebookgebruikers) heeft de Verenigde Staten (219 miljoen) al bijna ingehaald. Brazilië en Indonesië staan op de derde en vierde plaats. Probeer maar eens een moreel filter te verzinnen dat voor al die culturen bruikbaar is. Voor een wereldwijd netwerk is er geen one size fits all.

Facebook moet een veilige omgeving blijven, wil het publiek en adverteerders blijven trekken. In tegenstelling tot traditionele media, die vrijwel allemaal gestopt zijn met het toestaan van online reacties, kan Facebook niet de stekker trekken uit alle reacties. Zonder likes is er geen leven.

Steeds meer media stoppen met de mogelijkheid om online op artikelen te reageren. Lees ook: Weg met die rotzooi

In open netwerken komt het slechtste bovendrijven. Zelfs in Facebook-land, waarin iedereen geacht wordt met zijn echte naam online te gaan, is het dweilen met de kraan open.

Maar er is hoop. Afgelopen week veroordeelde de rechter twintig mensen die op Facebook Sylvana Simons bedreigden en de grenzen van de vrijheid van meningsuiting overschreden. Als Facebook het niet meer weet, kunnen we dus altijd nog zelf ons gezonde verstand gebruiken.