Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.
Bekijk hele krant

NRC Handelsblad

Politiek

Jesse Klaver en The Last Post

In het strijklicht van de ochtend lopen drie mannen over het perron van station Nijmegen. De eerste heeft een rode vlag onder de arm, de tweede een megafoon op de rug, de derde een posttas om de schouder. De zon ketst via de gietijzeren bogen op hun hoofden. Bertolucci had ze kunnen filmen in Novecento.

Het zijn drie postbezorgers en ze keren terug van een demonstratie tegen PostNL. Getergd. Van de 22.000 postbezorgers zijn er nog 180 lid van de FNV, zegt Jeroen, de aanvoerder. Nog geen één procent. Deze mannen vormen de achterhoede van wat ooit een machtig leger was.Ongelooflijk: als de vakbond in dit kloteberoep al geen leden meer weet te organiseren, waar dan wel?

Foto Jutta Chorus

Jeroen priemt met zijn vinger. „Jij hebt je zwangerschapsverlof, je arbeidstijdverkorting en straks je ouwelullendagen te danken aan de vakbond.” Zo simpel was het ooit: tegenover de kracht van het kapitaal, zette de bond de kracht van in solidariteit verenigde arbeiders. Maar oud-FNV’er Louis Groen liet me twintig jaar geleden al zijn kapot gepolderde vakbond zien.

Arbeiders waren individuen geworden, met een caravan en een lidmaatschapskaart van Videoland. En de vakbondsbestuurder kwam niet langer uit de sector, maar was net als de volksvertegenwoordiger een professional geworden. „Het individuele gaat vóór het collectief”, zegt David, de postbode met de megafoon. „Bij PostNL, maar ook in de politiek.”

Ik was naar Nijmegen gegaan om in GroenLinks-bolwerk Bottendaal te peilen hoe men naar Jesse Klaver kijkt, als die morgen aan de formatiebesprekingen begint. Iedereen die ik spreek, volgt hem op de voet, sceptisch, meewarig of hoopvol. De enige linkse partij aan tafel, alles rust op zijn schouders.

Twee van de postbezorgers komen uit Bottendaal. Hoe loopt dat af, vraag ik. „De korte analyse is als volgt”, zegt David. „Er komt een kabinet met GroenLinks. De mannen met de auto’s en de pakken peuken moeten zoveel aan milieuheffingen en progressieve inkomstenbelasting betalen, dat de volgende keer alsnog de PVV wint. Dan komen alsnog de socialisten aan de macht”, zegt hij. „De nationaal-socialisten.” Nee, GroenLinks kan beter een beginselpartij blijven.

Mensen op links geloven niet meer in hun eigen kracht, zeggen de postbezorgers, ze kijken uit naar een redder. Arme Jesse Klaver met zijn 14 hele zetels. David heeft drie baantjes om het hoofd boven water te houden, maar „ik zal me niet laten redden”, zegt hij. „Ik geloof in de Verelendung.”

Hun actiecomité heet The Last Post. „Denigrerend”, vond de manager van PostNL die naam. Hij weigert mails te beantwoorden die ze van hun actie-account versturen.

Jutta Chorus (Twitter @juttachorus) schrijft op deze plek een wisselcolumn met Tom-Jan Meeus.