Dansvoorstelling Accusations is hybride maar bij vlagen pathetisch

'I failed.' Daarmee begint choreograaf Ann Van den Broek, meervoudig prijswinnaar in de dans, Accusations. In sober zwart staat ze op een klein, met lampjes omzoomd plateau voor opaan het podium. Ze faalde naar eigen zeggen in van alles en nog wat. Het lukte haar onder meer niet om te stoppen. Met wat, dat mag je zelf invullen.

Gestopt met experimenteren is ze in elk geval niet. Accusations is een bijzondere, hybride productie, ergens tussen rouwstoet, installatie, modeshow, popconcert, monoloog en choreografie in. Dat Van den Broek zowel onderwerp als regisseur is, zindert door alles heen. Ze heeft de voorstelling met haar monoloog 'aangezet' en bepaalt het einde. Vanaf de zijlijn, naast componist Nicolas Rombouts, kijkt ze aandachtig hoe haar performers presteren.

Die performers, gefocust en in creaties van modeontwerper Veronique Branquinho, moeten het lang doen met dat plateautje. Als in een loop stappen ze er om beurten op. Eerst langzaam op een elektronische dreun, doorsneden met het galmende geklik van hun zolen. Maar geleidelijk stapelen beweging, geluid en beeld zich op en gaat de beer los en wordt het ruig en rock.

Accusations, Dans, Door WArd/waRD. Concept en choreografie: Ann Van den Broek. 24/2, Berchem, Antwerpen. Vanaf 29/3 Nederlandse tournee.

Dat verloop is fascinerend. Gebaren groeien uit tot een zwierige modellenpas, een gezamenlijk headbangen, een verovering van de ruimte. Adem wordt zuchten, wordt spreken, in de microfoon. Met pedalen manipuleren de dansers het geluid en via een camera bij de grond tonen ze hun emoties groots in close-up. Hoge hakken en legerkistjes gaan uit, hoe meer beat, hoe meer adrenaline en bloot.

Rode draad zijn de woorden. Geleend uit Peter Handkes spreekstuk Zelfbeschuldiging, maar vooral geschreven door de choreograaf zelf, samen met zanger Gregory Frateur. Met de titelsong Accusations brengt hij de club tot een hoogtepunt, maar het bezwerende effect van de originele tekst ontbreekt. Dat leidt soms tot pathetische poëzie. 'I wish I could not care.' Helaas, dat lukt net niet.