Volgens haar voorzitter Bart De Wever was het Elke Sleurs die als eerste naar hem belde dit weekend. “Zij zei dat er in Gent iets moest gebeuren en dat zij bereid was een offer te brengen”.

Zij en niet Siegfried Bracke lag dus aan de basis van de stoelendans van de N-VA in Gent. In het weekend volgden dan heel wat gesprekken tussen De Wever en Bracke, die uiteindelijk zijn uitgemond in zijn vervanging van Bracke als fractieleider en lijsttrekker voor de N-VA in Gent. Niet Siegfried Bracke maar Elke Sleurs zal dus bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Gent de strijd met Rudy Coddens (SP.A) aangaan voor de burgemeesterssjerp.

Sleurs zegt dat zij de ambitie heeft burgemeester te worden van “de prachtigste stad van het land” en startte haar campagne effectief al op de persconferentie.

“Gent heeft nood aan een nieuwe bestuursstijl en algehele transparantie”, zei ze. Zij raakte meteen enkele pijnpunten aan door erop te wijzen dat in Gent “het aantal armoedebestrijders fors is gegroeid. Helaas geldt dat ook voor de armoede zelf in de stad.”

Ze gaf het migratiebeleid van de huidige coalitie een veeg uit de pan door te zeggen dat Gent moet stoppen met het “al te enthousiast importeren van nieuwe armoede” en raakte ook de controverse rond het nieuwe mobiliteitsplan aan door te stellen dat “mobiliteit geen koord mag zijn waaraan Gent zich economisch dreigt op te hangen”.

Zij zette haar kandidatuur als nieuwe burgemeester van Gent extra kracht bij door haar mandaat als staatssecretaris ter beschikking te stellen. Want “ik houd niet van half werk. Mijn hart en ziel liggen in Gent.”

Zuidpoolconflict

Hoewel zij al in haar studententijd actief was bij de Volksunie-jongeren kwam Elke Sleurs , die enkele dagen geleden 49 jaar is geworden, nog maar enkele jaren geleden in beeld als politicus.

Als staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen, Personen met een Beperking, Grootstedenbeleid en Wetenschapsbeleid in de Regering-Michel maakte ze niet echt een beklijvende indruk. Sleurs' kabinet had een tijdje nodig om op toeren te geraken. Haar eerste beleidsnota ontlokte een storm van verontwaardiging onder de taalgrens, met in de Franstalige versie grove spel- en grammaticafouten en gebrekkige zinsconstructies op elke pagina. Vijf maanden na haar aanstelling had ze ook als enige federale excellentie nog geen enkele schriftelijke vraag beantwoord in het parlement. "We zijn een klein kabinet met uiteenlopende bevoegdheden", zo reageerde haar woordvoerder toen.

Inhoudelijk liet Sleurs zich als staatssecretaris onder meer opmerken met het Nationaal Actieplan tegen alle vormen van Gendergerelateerd geweld zoals partnergeweld, vrouwelijke genitale verminking, gedwongen huwelijken en prostitutie. Het meest nog haalde ze de media met haar aanslepend conflict met poolreiziger Alain Hubert, die haar flink wat kopzorgen bezorgde met zijn strapatsen op en rond de Belgische wetenschappelijke Zuidpoolbasis.

Nog maar 5 jaar in gemeenteraad

Voor zij eind 2014 staatssecretaris werd, was de geboren Gentse voor velen nog een onbekend gezicht. Als senator tussen 2010 en 2014 had ze zich wel laten opmerken als voorvechtster van een uitbreiding van de euthanasiewet naar wilsbekwame minderjarigen. Ze volgde voor N-VA ook andere ethische dossiers op de voet zoals abortus, draagmoederschap en orgaandonatie.

Vanuit haar opleiding als gynecologe heeft gezondheid als politiek-maatschappelijk thema haar altijd bijzonder geïnteresseerd. Wie in Gent zwanger is geweest, kent haar wellicht als de arts die gespecialiseerd was in het uitvoeren van vruchtwaterpuncties. Zij had de taak moeders die geconfronteerd werden met ernstige afwijkingen van de foetus te informeren en te begeleiden. Ook als het om slecht nieuws ging. Tot zij staatssecretaris werd, was zij verbonden aan het AZ- Sint-Lucas in Gent en daarvoor was zij kliniekhoofd op de dienst Verloskunde/Prenatale geneeskunde van het universitair ziekenhuis van de VUB.

In 2007 werd zij OCMW-raadslid in Gent en pas sinds 2012 zetelt zij daar in de gemeenteraad.

“Relaties te dwingend”

Elke Sleurs komt uit een eenvoudig gezin uit de volkse Bloemekenswijk in Gent. Hoewel het een kroostrijk gezin was, waarin ook geplaatste kinderen en adoptiekinderen pasten, bleef ze zelf kinderloos.

Ze is ook haar hele leven al single, “hoewel ze eens een mooi woord daarvoor zouden moeten vinden”, zei ze in een interview met Edwin Ysebaert. “Ik vond relaties altijd te dwingend”, ze ze daarover. “Ik voel me vrij snel als een kanarievogel in een kooitje”. Haar professionele leven als geneesheer en als politicus kwamen altijd op de eerste plaats. Elke Sleurs zorgt wel nog voor haar bejaarde ouders, die bij haar inwonen in Gent.