Herontdekte Stravinsky en een smakelijke Wagemans

In 2015 ging een rilling door de muziekwereld toen in het Sint-Petersburgse conservatorium een stapel muziekvellen opdook. Een nieuwe Stravinsky! Dit was het stuk waarvan de in 1971 overleden meester zich herinnerde dat hij het had geschreven, maar dat tijdens de Russische Revolutie was kwijtgeraakt: de Begrafeniszang voor zijn overleden leraar Rimski-Korsakov.

Dirigent Valeri Gergjev wekte de noten twee maanden geleden in Rusland opnieuw tot leven. Onder leiding van dirigent Markus Stenz konden we nu ook in het Amsterdamse Concertgebouw horen dat Stravinsky het vak als 26-jarige prima in de vingers had.

Stravinsky en Wagemans (klassiek)

Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Markus Stenz

18/1, Concertgebouw, Amsterdam

Solo-instrumenten trekken langs Rimski's tombe en leggen als rouwkrans elk een melodie. De stoet begint met bibberende contrabassen in onderaardse regionen. Een korte, wringende melodie gaat als rouwkaars rond. Twaalf minuten en één rauwe orkestkreet later geven omfloerste koperblazers een eresaluut dat ontroert.

Knappe instrumentatiekunst toont ook Peter-Jan Wagemans (64) in Pangea. In het programmaboekje sombert de componist dat het misschien zijn laatste orkestwerk is. 'De markt is volledig ingestort, politieke steun ontbreekt.' Kop op, Peter-Jan. Sommige minuten van Pangea snakken naar een dwingender narratief. Ook valt te bezien of choreografen de voeten voelen jeuken bij dit ballet imaginaire, waarin ze een half uur moeten dealen met tempo's die in wazige contouren vervloeien.

Evengoed zetten dirigent Stenz en het Radio Filharmonisch Orkest hun tanden in een smakelijke partituur. Tovermomenten genoeg, van verstemde harpen en vulkanische slagwerkroffels tot een vermakelijke matpartij tussen trombones en hoorns.