Direct naar artikelinhoud

Benadrukken dat Amerika onze bondgenoot is, lijkt een kansloze strategie

Rob de Wijk.

In Malta spraken de leiders van de EU af dat in maart groots zal worden gevierd dat het Verdrag van Rome, dat aan de basis van de huidige EU ligt, 60 jaar bestaat. Tijdens de viering moet er een verklaring worden ondertekend die het startschot voor nieuwe eenheid wordt.

Dat is een prachtig idee, maar dan zal die verklaring wel de zelfde harde toon moeten hebben als de brief van EU 'president' Tusk waarin hij vorige week Amerika als een bedreiging beschreef. De verklaring moet een antwoord geven op Trumps protectionisme dat een bedreiging voor de handel met Amerika vormt en daarmee voor de welvaart in dit deel van de wereld. De verklaring moet ook een antwoord geven op Poetins wens om tot nieuwe invloedsferen in Europa te komen. Die wens kan tot nieuwe annexaties, dus oorlogen leiden. Kortom, de verklaring moet duidelijk maken dat de EU de burger beschermt.

Maar dit vereist iets dat de Europese politici zijn verleerd en hun burgers niet meer begrijpen: machtspolitiek. Europeanen denken nog steeds dat je er met praten wel uitkomt. Dat is in de nieuwe wereldorde een totale misvatting met grote consequenties voor onze welvaart en veiligheid. Poetin kan alleen op afstand worden gehouden door een sterke defensie en een gezonde economie. Die sterke defensie is het eenvoudigste: meer geld uittrekken voor de krijgsmacht. Inmiddels zijn bijna alle lidstaten van de Navo het daar wel over eens en zelfs in Nederland zien politici en partijen eindelijk in dat het bezuinigingsbeleid van de afgelopen decennia dom is geweest.

Ondermijnend gedrag

Hoe we onze economie moeten beschermen tegen het Amerikaanse protectionisme, begint inmiddels ook wel duidelijk te worden. Trump heeft het handelsverdrag met de landen rond de Pacific inmiddels opgezegd. Hij heeft de aanval op Amerikaanse bedrijven die buiten de VS produceren ingezet. Mexico wordt daarvan het eerste slachtoffer.

Peter Navarro, zijn nieuwe hoofd van de nationale handelsraad, is de aanval op China begonnen. En diezelfde Navarro vindt dat landen tegen Duitsland in opstand moeten komen omdat de te goedkope euro alleen maar het Duitse belang dient. Op dit soort signalen past slechts een hard antwoord. Dit betekent dat hoog spel moet worden gespeeld om Trump duidelijk te maken dat zijn daden schade voor de Amerika zelf opleveren. Benadrukken dat Amerika onze bondgenoot is met wie we waarden delen en daarom afwachten hoe Trump zich ontwikkelt, lijkt in de huidige omstandigheden een kansloze strategie.

De eerste stap die de EU-leiders zouden kunnen zetten is Trump voor een voldongen feit plaatsen: blijf af van de handelsverdragen met de EU en stop met je ondermijnende gedrag. Zo niet, dan kappen we met TTIP, versnellen we de onderhandelingen met China over het investeringspact met de EU en sturen we aan op een vrijhandelszone met dat land. Als dat laatste gebeurt heffen we ook het wapenembargo voor China op.

Met dit soort acties kan de EU helaas niet tot maart wachten. Want dan zijn we 1000 Trumptweets verder en zijn lidstaten als Nederland helemaal in de hoek gemanoeuvreerd.