Amsterdammers over drukte in de stad: 'Tijd om in actie te komen'

Geen woorden maar daden!

U leest het goed, een Feyenoordspreuk als aanjager voor de Amsterdamse problematiek. De afgelopen drie jaar lees ik al dan niet dagelijks in Het Parool over het toenemend aantal toeristen in het centrum. Het probleem staat op ieders Amsterdams netvlies.

Airbnb spoelt als een destructieve golf door de sociale cohesie van een buurt. De Haarlemmerbuurt is momenteel het bekendste voorbeeld, maar zeker niet het enige. Huizenprijzen stijgen zo rap dat de lagere inkomens, en tegenwoordig ook de middeninkomens worden verdreven. Een homogene groep bewoners is wat rest.

De diversiteit in een buurt holt achteruit nadat die is bestempeld als de nieuwe place to be; expats doen hun intrede, Airbnb wordt aantrekkelijk voor huiseigenaren en het retailaanbod zal zich schikken naar deze veranderingen. Welkom Belgische wafels, ijs- en souvenirwinkels. Maar ook nog meer koffietentjes, smoothiebars en quinoastations. Dag bruine kroeg, dag poelier, vaarwel middenstand!

Toch hoeft toerisme geen slechte invloed te hebben. We leven in een geglobaliseerde wereld en kunnen moeilijk de reislust indammen van wereldburgers die naar Amsterdam willen komen. Maar hoe deze wereldburgers onze stad beleven, is een belangrijke taak voor de gemeente.

Wat doet die om deze toeristen te verwelkomen maar bovenal op zo'n manier te reguleren zodat zowel bewoner als toerist kan genieten van dezelfde stad?

Duurzaamheid is het buzzwoord van de laatste tien jaar, waarom dan niet ingezet op duurzaam toerisme? Meer, meer, meer heeft nog nooit iets of iemand gelukkig gemaakt, wel rijk. Amsterdam is geen bedrijf, dus zullen we winstmaximalisatie even opzij schuiven en leefbaarheid naar voren?

Waar Hugo Borst een manifest heeft geschreven voor de ouderenzorg, wordt het naar mijn idee tijd voor een manifest voor Amsterdam. Ik maak mij oprecht zorgen over deze mooie en in essentie veerkrachtige stad, maar het punt waarop ook deze stad zijn veerkracht verliest en verandert in een Venetië of Brugge, is eerder dan iedereen in zijn prognoses heeft opgenomen.

Het is tijd voor actie, het is tijd om onze stad te redden en wel met daadkracht. Hebben wij ook niet een mentaliteit hoog te houden? Waar is onze trots? Geen woorden, maar daden!

Nina van der Weiden, schrijfster How to Avoid the Other Tourists, Amsterdam

Vijf normen

Wat fijn om in Het Parool van zaterdag te lezen dat de gemeente de handhavings­capaciteit op de Wallen gaat uitbreiden. Meer handhaving is gezien het groeiend aantal toeristen en dealers niet meer dan logisch. Ik denk dat het belangrijk is om vijf servicenormen vast te stellen. Ik denk aan:

1. Altijd bereikbaar via hetzelfde telefoonnummer.

2. Oproepen dienen binnen een minuut beantwoord te worden.

3. Na melding van overlast dient handhaving binnen vijftien minuten ter plaatse te zijn.

4. Inhoudelijke terugkoppeling binnen 36 uur.

5. Handhaving loopt twee tot drie keer per dag door alle straten. Daarnaast nog één keer per dag onherkenbaar.

Geen handhaving die de hele dag maar bekeuringen uitdeelt. Een goed gesprek kan al voldoende zijn. Maar wel optreden na een waarschuwing. De pakkans moet hoog zijn. Alleen dan bereik je een cultuuromslag.

Natuurlijk gaat het wat kosten. Een handhaver kost in zijn geheel 100.000 euro. Maar Amsterdam heeft extra inkomsten door het groeiende aantal toeristen. Daarnaast betalen ondernemers amper voor de terrasjes, terwijl ze wel gebruikmaken van de publieke ruimte. De opbrengsten zijn voor een terrastafeltje immer zeer hoog. Uit branchegegevens blijkt dat deze in het centrum 33.000 euro zijn!

Ton Jacobs, oud-voorzitter bewonersbelangenorganisatie Samen, Zeedijk

Verslag van een minitripje

Dinsdag terug van een minitripje Amsterdam. Amsterdam is Amsterdam niet meer. Té veel toeristen. Overal kaaswinkeltjes, tours & ticketszaakjes, Nutella enzovoorts. Maar het zijn hoofdzakelijk de hordes toeristen die ergernis veroorzaken.

Loop ik over de Prins Hendrikkade vanaf de Sint-Nicolaaskerk richting ­Damrak. Ik dacht dat een demonstratie was ­afgelopen en het volk huiswaarts keerde. Nee dus. Het was 'gewoon' druk, druk, druk. Ik kwam nauwelijks vooruit. Ik liep voorzichtig even over het fietspad om de meute voorbij te gaan. Werd direct verrot gescholden door fietsers, scooters en brommers. En ik niet alleen, ook die toeristen. En dan was het nog een doordeweekse dag.

Loop ik over de Nieuwezijds. Wil ik een paar toeristen langs gaan, krijg ik een selfiestok tegen mijn hoofd Het is allemaal wat té veel. En dat ligt echt niet aan Airbnb. Dat volk komt sowieso. Volgens een hotelier zijn er een hoop witwaszaakjes en de poppetjes in het stadhuis hebben nauwelijks enig idee wat zich in hun (?) stad afspeelt. Wellicht zit daar een vorm van waarheid in.

Wilde nog even door de Damstraat lopen. Toch maar niet gedaan, want dat schijnt werkelijk heel erg te zijn. Hoppe is nog steeds Hoppe. 's Ochtends lekker een bakkie gedaan. Heerlijk rustig een krantje lezen. En ja, ook weer toeristen die binnenkomen, maar zeker niet lastig. Amsterdam blijft míjn stad en ik kom er zeker weer terug, maar niet te lang.

Elout Barendrecht, Charbonnat (Fr)

Gehrels' gedachtegoed

Had oud-PvdA-wethouder Carolien Gehrels dit ooit durven dromen? Als directeur van adviesboer Berenschot, en later als wethouder Economische Zaken, was zij de stuwende kracht achter Amsterdam Marketing en de slogan I Amsterdam. De poorten werden wagenwijd geopend. Amsterdam moest aantrekkelijk worden. The place to be, voor bezoekers en voor bedrijven. De neoliberale vlag ging uit en de explosieve groei volgde.

Hoofdkantoor of brievenbus: bedrijven vestigen zich massaal. Qua toerisme gaan de cijfers door het dak. De accordeon heeft het afgelegd tegen de rolkoffer als beroemdste geluidsinstrument. Toeristenwinkels maken woekerwinsten met prullaria. Cruiseschepen strijden om voorrang. Hotels schieten als paddenstoelen uit de grond. Alles om over tien jaar 23 miljoen toeristen (!) te accommoderen.

De bewoners zijn het kind van de rekening. Het aanbod van buurtwinkels verschraalt, de leefbaarheid staat onder druk, touringcars blokkeren de doorgang voor voetgangers, en door illegale hotels is het vinden van een betaalbare woning nog moeilijker geworden. De noodkreet van de ombudsman over de Leidsepleinbuurt is een goed voorbeeld van een buurt waar de balans volledig zoek is.

Tijd dus om te breken met Gehrels' gedachtegoed. De verhoging van de toerismebelasting binnen de Ring, hardere aanpak van illegale hotels, de korting op de subsidie voor citymarketing en de aangekondigde hotelstop zijn een begin. Wil onze stad leefbaar blijven, dan is meer nodig.

Verban de tourbussen naar de museumpleingarage of naar P+R-gebieden. Pak horecaoverlast keihard aan en durf overtreders in de portemonnee te raken. Laat ijs- en wafelwinkels weer onder horeca vallen, zodat de wildgroei een halt wordt toegeroepen.

En zet nadrukkelijk in op de randen van de stad: promoot de Molen van Sloten, kies Buikslotermeerplein voor het gewenste museumfiliaal en maak werk van de verplaatsing van de Uitmarkt naar Zuidoost.

Tiers Bakker, gemeenteraadslid SP

Brief aan de gemeente

Beste gemeente, jullie zijn je achtertuin van de Stopera is aan het vervuilen. Jullie achtertuin is verdeeld in Oost, West, Zuid en Noord. Die tuin moet je onderhouden, dat betekent in de winter hard werken om de tuin voor de lente en zomer klaar te maken, en vooral bijhouden.

Realiseer je dat in jullie achtertuin bewoners wonen. Mensen willen een leefbare, schone en veilige omgeving en willen hun kinderen op een driewielertje fietsen leren op de stoep. Die ruimte is er niet meer, het trottoir is tot craquelé verworden en gefragmenteerd door idioot terrasbeleid, rolkoffers, sprink­hanen, bergen afval, (bier)fietsen, scooters.

Er worden ook veel ratten gesignaleerd. Zeg niet dat er niets aan de hand is, ik heb de afgelopen dagen vele reacties gehad op mijn Twitter­account naar aanleiding van mijn fotoseries '200 Mtr Koelere Bende'.

Nico van Gog, Amsterdam

Lees ook: Van der Laan: 'Echte oplossing voor drukte in de stad nog niet gevonden'