Tom Hanks redt de wereld. Hollywood wint. De mensheid verliest

Mijn vrouw en ik liggen in het bed van ons hotel.

"We moeten echt iets gaan doen, schat," zegt ze.
"Waarom in hemelsnaam?"
"We kunnen toch niet drie dagen in dit bed blijven liggen?"
"Waarom niet?" vraag ik, terwijl ik naar de roomservicekaart kijk.
"Maar ik dacht dat dit een romantisch weekendje zou worden."

"Wat is er romantischer dan twee geliefden in één bed? Ik hoef nergens heen, alles wat ik nodig heb ligt hier. De wereld draait maar lekker door zonder ons. De zon en de maan, het zijn enkel figuranten zonder tekst."

"En toch wil ik iets gaan doen. Net als vroeger."

"Ik ga helemaal niets doen. Echt helemaal niets. ­Laten we hier gewoon drie weken blijven liggen. Zonder te douchen. Laten we samen gaan ontbinden. Ik wil kotsmisselijk worden van onze geur en alle kots die ik dan zal kotsen, zal ik inlijsten. En over honderden jaren zullen kunstkenners naar mijn kots kijken en zullen ze zien wat wij hadden. Pure overgave."

"Wij gaan dus helemaal nergens naartoe. Wij blijven hier. We blijven cheeseburgers eten tot de zon opkomt en zelfs dan blijven we cheeseburgers eten, ja, we blijven cheeseburgers eten tot we groter dan de zon zijn en de zon niet meer op kan komen, omdat onze buiken haar simpelweg in de weg zitten."

"Jij en ik, we blijven hier."

Een uur later staan we in de hal van de bioscoop. Niemand in de hal heeft het over de Tom Hanksfilm, dus mijn vrouw en ik gaan naar de Tom Hanksfilm. Lekker veilig. Een Tom Hanksfilm is namelijk nooit een tien, maar het is ook nooit een vijf; de in Californië geboren acteur is de meester van de zesjesfilm.

Daarnaast is de man gezegend met zo'n gezicht waar je niet boos op kunt worden. Zijn gezicht is een mix tussen een pandabeer en een mannelijke postbode van zestig jaar die nog maagd is.

De film gaat over overbevolking, over Dante en over een wereld die alleen nog maar door Tom Hanks gered kan worden.

"Ik hoop dat het hem niet gaat lukken," fluister ik in het linkeroor van mijn vrouw.

"Waarom niet?"

"Een wereld die alleen nog maar door Tom Hanks gered kan worden, is een wereld die je niet moet willen redden."

Tom Hanks redt de wereld. Hollywood wint. De mensheid verliest.

De volgende ochtend worden mijn vrouw en ik weer wakker in onze hotelkamer. We delen een inmiddels warm geworden toetje. Het lepeltje ruikt naar de slechte koffie van gisteravond. Ik doe de televisie aan en mijn vrouw pakt de roomservicekaart van haar nachtkastje.

"Ik wil hier voor altijd blijven," zeg ik tegen mijn vrouw.

"Maar morgen moeten we onze zoon weer ophalen."
"Dan blijven we hier nog even voor altijd."
"Hier hier?"

"Ja, hier hier, jij en ik, aan de ingang van het inferno."

Reageren? james@parool.nl

De in Amsterdam geboren en getogen schrijver James Worthy (1980) probeert in zijn columns op maandag, woensdag en vrijdag iets van het leven te begrijpen.