Vlucht HS13: ambitieuze serie met moeilijk plot

Katja Schuurman rent met een hoofddoek om door een Iraanse stad. Er is paniek. We weten niet wat er aan de hand is en dan volgt een titel ‘Enkele weken eerder’.

Zo begon aflevering 1 van de dramaserie Vlucht HS13 (KRO-NCRV). Inmiddels zijn er vijf van de tien uitgezonden en weten we nog steeds niet wat er nu eigenlijk aan de hand is. De kijkcijfers zijn goed, voor NPO3 zelfs spectaculair hoog (tegen het miljoen aan). Ik hoor van veel mensen dat ze het lekker en spannend vinden om naar te kijken. Het is een ambitieuze serie, die er goed uitziet en met overwegend aangename acteurs, maar ik heb mijn bedenkingen, vooral bij het scenario.

Omdat ik de indruk heb dat de serie vooral lineair bekeken wordt, schuw ik hier de spoilers niet. Katja’s man (Daniel Boissevain) is een chirurg die in Iran werkte en op weg naar een congres met zijn vliegtuig neerstort. Bij nader inzien zat hij echter niet op die vlucht en is zijn stoel mogelijk ingenomen door een terrorist. Ook blijkt hij nog een vrouw en twee kinderen in Iran te hebben. Zij verkeert nu met een van hen in Nederland. De chirurg is inmiddels ontvoerd en in de kofferbak naar Iran getransporteerd. Verder zijn er eindeloos veel complicaties met broers en een neef.

Tekst gaat verder na de video

Het scenario is zo ingewikkeld en onwaarschijnlijk dat je op Facebook met een nevenpersonage kunt chatten om meer informatie te verkrijgen. Bovendien tart de vertelling de zogeheten suspension of disbelief. Dat moet ook te maken hebben met het feit dat het de bewerking is van een originele Turkse serie uit 2012 die Son (Het einde) heet.

Een Turkse chirurg in Iran ligt meer voor de hand dan een Nederlandse, net als een autorit over de grens. Die Iraanse grensbewakers doen niet zo moeilijk, zelfs als er een geknevelde Europeaan in de kofferbak ligt.

Ook de sterke familieband tussen drie broers en een neef (of vier broers, daar worden dwaalsporen over uitgezet) doet meer denken aan een Turkse familie. Hier zul je niet gauw je zwager de rechercheur bellen als er is ingebroken, al kunnen we dat ook weer niet helemaal uitsluiten.

De regisseurs (tot nu toe Hanro Smitsman en Iván López Núñez) en producenten Gijs van de Westelaken en Chantal van der Horst hebben hun best gedaan ons een meeslepende, niet kinderachtige serie voor te schotelen. De schwung is aanwezig. Voor Schuurman is dit een ideaal soort rol, heen en weer slingerend in een scala aan emoties. Die lijken belangrijker dan een consistent verhaal. Je zult de actiefilms de kost moeten geven die aan hetzelfde euvel lijden.

Het belangrijkste probleem vind ik nog wel dat de soms bijna kolderieke plotwendingen consequent worden opgedist op een dodelijk ernstige toon. Met deze personages valt niet te spotten, zoveel is duidelijk.