Elke Amsterdammer hoort een melodietje van zeven noten in zijn hoofd als z’n fiets is gejat: die zien we nooit meer terug. Aangifte doen heeft geen zin, de politie neemt hem door de hoeveelheid fietsdiefstallen toch niet in behandeling. In Seattle hebben ze hetzelfde probleem. Verschil met Amsterdam is dat ze ook een oplossing hebben. Magazine Outside maakte een longread over de burgerwacht van de ‘Emerald City’: Bike Batman.
De ‘superheld’ spoort gestolen fietsen op en brengt ze terug naar hun rechtmatige eigenaar. Wie hij is, houdt Bike Batman angstvallig geheim, net als vele echte fictieve superhelden. En zoals zijn naamgenoot zonder Bike voor de Batman spelen zijn heroïsche daden zich met name af als de zon onder is.
Schaduwzijde
Zijn modus operandi? Hij zoekt naar fietsen die worden aangeboden voor een prijs die te mooi lijkt om waar te kunnen zijn. Die fiets zoekt hij dan op in Bike Index, waar eigenaars hun gestolen fiets kunnen rapporteren. Vervolgens maakt hij een afspraak als koper met de heler. En dan volgt de confrontatie. Soms gaat hij vooraf in samenspraak te werk met de eigenaar, soms belt hij de politie om de schurken in te rekenen.
Het interessante van de longread is dat de schaduwzijde van zijn handelen ook ter sprake komt. Wat nou als Bike Batman ernaast zit en de fiets toch niet gestolen blijkt? En het verhaal voert verder dan de particuliere queeste van Bike Batman. Hoe groot is het fietsdiefstalprobleem in de Verenigde Staten en hoe heeft het digitale tijdperk daar aan bijgedragen?
En misschien wel de interessantste vraag: waarom doet Bike Batman dit? Gevaarloos is zijn ‘baan’ allerminst:
“Really, it might be 3 percent, let’s say, adrenaline. Some subconscious adrenaline seeking. And there might be 2 percent of something else.”