Hij is kwaad, kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen. Omdat hij – naar eigen zeggen – nu al weet wie in het dossier-Djellza de grootste verliezer zal zijn: het meisje van 16 jaar. En omdat volgens hem een oplossing nochtans voor de hand ligt. Vanobbergen vraagt de invoering van een “kinderpardon”. Een regeling waarbij kinderen die al lang in ons land verblijven en perfect geïntegreerd zijn, ook gewoon kunnen blijven. “We denken dan puur vanuit het belang van het kind. Omdat kinderen er zeker niet beter van worden als ze na lange tijd teruggestuurd worden naar een land dat ze niet of amper kennen.”

Voor Djellza en haar familie lijkt er ondertussen geen weg terug. De familie heeft vernomen dat de uitwijzing gepland is voor maandag, zegt hun advocaat Maurice Mandelblat. Djellza en haar vader verschijnen vanmorgen wel nog voor de raadkamer in Mechelen, die moet oordelen of ze nog langer opgesloten mogen blijven. Als ze niet vrijkomen, dan is de kans groot dat ze maandag al op een vliegtuig naar Kosovo worden gezet.

Niemand luistert

Vanobbergen pretendeert niet dat hij met dat kinderpardon het warme water heeft uitgevonden. “Het idee komt gewoon uit Nederland, waar ze het al toepassen. Voor kinderen die vijf jaar in Nederland verblijven en die sterk in de Nederlandse samenleving geworteld zijn.”

Het zorgt voor veel opgekropte frustratie. Geen gehoor bij het kabinet-Francken, evenmin bij de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ). En eigenlijk ook elders in de politieke wereld vooral een gebrek aan interesse. “Dat is toch onbegrijpelijk. Djellza is niet alleen. Het is al het zoveelste verhaal van een kind wiens leven compleet op zijn kop wordt gezet. Zo’n kind terugsturen is mensonwaardig. En veel mensen zijn het daarmee eens. Hoe verklaar je anders die petities en boze reacties van scholen en jeugdverenigingen telkens zo’n geval bekend raakt?”

Vooral de houding van staats­secretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) begrijpt ­Vanobbergen niet. “Vroeger, toen hij nog in de oppositie zat, was hij er zelf ook voorstander van om deze kinderen niet uit te zetten. Maar nu zou zo’n kinderpardon een aanzuigeffect hebben en extra asielzoekers lokken. En dus is het onbespreekbaar.”

Vanobbergen wil niet naïef zijn. Hij weet dat elke regeling tot misbruik kan leiden. “Maar dat is toch geen argument om elke discussie te weigeren? Als een kinderpardon onbespreekbaar is, misschien kunnen we kinderen dan het recht geven om hun diploma middelbaar te halen. Daar moeten we in dit land toch over kunnen praten?”