Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.

Een dagje zenuwen op de Gülen-krant

Jutta Chorus

Wie gaat er vanavond naar Den Haag? Dat is de hamvraag op de Rotterdamse redactie van Zaman Vandaag – de Turks-Nederlandse krant, vier jaar geleden opgericht door sympathisanten van de islamitische geestelijke Fethullah Gülen. In Den Haag zal de Turkse minister van Economische Zaken Nihat Zeybekci zijn aanhangers toespreken. Hot stuff dezer dagen.

Redacteur Hakan Büyük klappert met zijn tanden. „Ik ben bang”, zegt hij, omdat de krant kritisch over president Erdogan schrijft. “Maar ik laat me niet gek maken en ga gewoon door met mijn onderzoek.” Büyük laat me een paar bedreigingen zien. “Ik heb je al 120 keer aangegeven”, schrijft iemand. “Jouw tijd komt nog, heb geduld. Ik snijd je kop eraf.” Toen Büyük in België op vakantie was, twitterde iemand anders: „Als je onschuldig bent, waarom ben je dan ondergedoken in België?” „Daar schrok ik van.”

De gezichten draaien naar Hüseyin Atasever. Kan hij gaan? De andere twee redacteuren spreken geen Turks. Maar Atasever – streepjesoverhemd, slippers aan zijn voeten – schudt zijn hoofd. Een paar weken geleden is hij in Haarlem door Erdogan-aanhangers belaagd toen hij verslag wilde doen van een vechtpartij tussen twee groepen Turkse Nederlanders. Toen hij weer thuis was, had ene Meysan getwitterd: „Kijk eens uit je raam, want ik sta voor je deur.” Hij is inmiddels verhuisd.

Van de 4.000 abonnees hebben een kleine honderd de krant opgezegd. De Turkse editie van Zaman werd dit voorjaar verboden. Er is daar nog één freelancer die onder pseudoniem voor de Nederlandse editie wil schrijven. Dezelfde minister Zeybekci die dinsdag in Den Haag werd ontvangen door minister Ploumen, zei een paar weken geleden dat aanhangers van Gülen „zo hard worden gestraft dat ze na een tijdje om hun dood zullen smeken”.

De server van de Nederlandse Zaman is de afgelopen weken een aantal keren platgelegd. Redacteuren vertellen hoe hun families verscheurd zijn geraakt. „Geen politiek meer op verjaardagen”, zegt Atasever.

Hoe kun je onder deze omstandigheden je werk als journalist nog doen?

Lastig, zeggen ze. Hüseyin Atasever schrijft voor de krant van deze week een stuk over kritische Turks-Nederlandse ondernemers die zijn aangehouden in Turkije en nu vrezen dat hun familie daar gevaar loopt. Goed onderwerp, alleen wil bijna niemand met zijn naam in de krant. En bijna al zijn bronnen uit de AK-partij nemen hun telefoon niet meer op. „Uit angst dat ze niet meer naar Turkije kunnen als blijkt dat ze contact met mij onderhouden.’’

Wie gaat er vanavond nou naar Den Haag, vraag ik aan het einde van de dag. „Geen van mijn Turkse jongens”, zegt hoofdredacteur Mehmet Cerit. „Ik stuur iemand met een opnameapparaat.”

Jutta Chorus (j.chorus@nrc.nl) schrijft op deze plek een wisselcolumn met Tom-Jan Meeus.