Direct naar artikelinhoud
Column

Ik ben 'Je', de leider is 'Jesse'

Jesse Klaver spreekt zijn partijgenoten toe op het congres van GroenLinks.

GroenLinks tutoyeert. In de welkomstbrief, in mails en in het partijblad wordt de lezer consequent met 'je' aangesproken. En voorman Jesse Klaver is gewoon 'Jesse'. Politiek redacteur Romana Abels kan er moeilijk aan wennen: 'Alsof je in het restaurant van de Ikea staat'.

Ik heb nooit gemerkt dat het gebeurde, maar ergens in de afgelopen jaren ben ik 'u' op prijs gaan stellen. Schriftelijk in ieder geval. Dat het meisje van de kapper, de vrouw van de bibliotheek en de groenteboer 'je' zeggen, of 'buurvrouw', terwijl je drie straten verderop woont - prima. Maar als we een soort van klantrelatie hebben, dan ben ik tegenwoordig graag u. "We willen u een aanbod doen", en dan je nieuwe windmolen of reisverzekering hevig aanprijzen - dat vind ik helemaal prima.

Tutoyeren
Het is dus nogal wennen, lid worden van GroenLinks. GroenLinks tutoyeert. "Het is fijn dat je lid wil worden van onze partij', schreef de voorzitter al in de welkomstbrief. "Als lid van GroenLinks blijf je op de hoogte via de GroenLinks e-mailnieuwsbrief, mails van Jesse en het online magazine." Zes keer 'je', één brief. Alsof je in het restaurant van de Ikea staat: "Zet je dienblad na gebruik hier neer."

Ik ben Je, de politiek leider is Jesse.

Jesse Klaver heeft voor leden maar zelden een achternaam. 'Ontvang mail van Jesse!', zegt de partij, als het mogelijk wordt om een nieuwsbrief te krijgen. Rond de kerstdagen kondigde hij aan: het komende jaar, na de geboorte van zijn tweede kind, zou hij veel van zich laten horen, omdat het jaar in het teken van de verkiezingen zal staan. "Daar heb ik jou hard bij nodig", zei Jesse.

Participerend onderzoek

Romana Abels is behalve lid van de politieke redactie van Trouw lid van menig vereniging, maar nooit van een politieke partij. Dat komt door de tijdgeest, zeggen de partijen, maar zelf spelen ze ook een rol. Participerend onderzoek in zes bedrijven.
Vandaag aflevering 2: GroenLinks

Romana Abels

Betere toekomst
Hij gelooft nogal in samenwerking voor een betere toekomst. "Veranderen kan", zegt hij, "als we maar samen willen optrekken."

Het jaar waarin Jesse veel van zich liet horen is alweer halverwege. Het is waar: hij meldt zich regelmatig. Of ik het ook zo spannend vond, de Oostenrijkse verkiezingen, vroeg hij. Hij maakte me deelgenoot van zijn ontreddering na de aanslagen in Brussel, van zijn hoop het klimaat te redden. Volgens Jesse zijn wij de eerste generatie die de klimaatverandering meemaakt en de laatste die hem nog kan stoppen.

Jesse schrikt vaak. Van aanslagen, van klimaatverandering, van politieke gebeurtenissen. Hij schrok bijvoorbeeld toen bleek dat Groot-Brittannië had gekozen voor een Brexit. Hij had het eigenlijk niet voor mogelijk gehouden, zei hij. Ook dit wees hem op de noodzaak van een nieuwe politiek. 'Een politiek van hoop en empathie'. Hij sloot af: 'Groet, Jesse.'

Jesse schrikt vaak: van aanslagen, de Brexit en het klimaatprobleem.

Serieuze alternatieven
GroenLinks vecht vaak tegen het imago van naïeve wereldverbeteraars. Liefst ziet de partij zichzelf als een gemeenschap die serieuze alternatieven aandraagt voor serieuze problemen. Dat Jesse bij wereldgebeurtenissen van enige omvang steeds heel geschrokken en ontzet is, helpt daar niet echt bij.

Toch verandert GroenLinks de wereld. Niet door te tutoyeren, niet door steeds opnieuw te benadrukken dat we het 'samen' moeten doen. Door iets heel eenvoudigs. Wie lid van GroenLinks wordt, moet net als overal elders een formulier invullen. Naam, adres, geboortedatum, bankrekening, geslacht.

Geslacht, bij GroenLinks, heeft 3 opties: man, vrouw, en neutraal.

GroenLinks heeft het: het inschrijfformulier van de toekomst.

GroenLinks vecht vaak tegen het imago van naïeve wereldverbeteraars.