Looking geeft uniek perspectief op homoseksualiteit

Ongeveer een jaar geleden verscheen er een petitie in mijn Facebooktimeline, gericht aan betaalzender HBO: 'Honor our stories, renew Looking!' In ietwat dramatische bewoordingen smeekten fans van de serie Looking om een derde seizoen. Ruim honderdduizend mensen ondertekenden, tevergeefs: HBO liet de serie stopzetten. Als troost zou er wel nog een televisiefilm rond de personages worden gemaakt.

Looking: The Movie werd afgelopen weekend uitgezonden, de reacties zijn positief. Dus: waarom stopte Looking überhaupt? De serie was mooi gefilmd, knap geschreven, werd geroemd door critici en was, zo blijkt wel uit de petitie, zeer geliefd onder kijkers. Het enige probleem: die kijkers waren voornamelijk homoseksueel, een nichepubliek.

Looking draait om een vriendengroep van homomannen in San Francisco. De serie werd vaak met Girls vergeleken. Net als in Girls draait Looking vooral om sociale relaties en zijn de personages soms behoorlijk navelstaarderig: ook hier geen politiek of klimaatproblemen. Maar de personages in Looking zijn homo, begin dertig, weinig extreem en daardoor minder komisch dan Hannah en co. Zijn de oneliners uit Girls stand-upshowtjes an sich, de grappen in Looking doen eerder denken aan anekdotes van je beste vriend.

Looking is dan ook meer een dramaserie dan een comedy, eentje over de specifieke strubbelingen en geneugten van de gay scene. Dus ja, er is een personage met hiv en ja, de vrienden bezoeken wel eens een drugsfeest, maar de kracht van Looking zit hem vooral in de gedetailleerde ontrafeling van vriendschapsdynamiek en liefdesrelaties.

Een van mijn favoriete personages is Don, die aanvankelijk vooral op jongere jongens valt, maar daardoor steeds harder wordt geconfronteerd met zijn eigen verval. Hoofdpersonage Patrick begint een affaire met Mexicaanse kapper Richie, maar wordt ook verliefd op zijn baas Kevin: een software-ontwerper waarmee hij cultureel gezien meer gemeen heeft. De scenarioschrijvers deinzen er niet voor terug dat klasse- en cultuurverschil op subtiele wijze tot onderwerp te maken. In de laatste reguliere aflevering krijgen Patrick en Kevin ruzie wanneer Patrick ontdekt dat Kevin nog op Grndr zit - klinkt banaal misschien, maar de minutenlange scène was misschien wel de meest realistische relatieruzie die ik ooit zag in een serie.

Niet alleen daarin is Looking uniek. In andere series opereren homopersonages meestal in hun eentje; op mysterieuze wijze losgezongen van eventuele andere homo's in de omgeving worden ze in zekere zin als huisdieren voorgesteld, ze zijn de beste vriend van de heteroman: aardig, trouw, maar soortgenoten hebben ze niet. Zo zijn homo's, overigens net als etnische minderheden, in tv-series vaak volledig geassimileerd, ontdaan van hun culturele achtergrond gaan ze vooral met blanke hetero's om. Looking keert dat perspectief om. Hier zijn de hetero's de bijfiguren; Doris, Dons beste vriendin, juist de uitzondering binnen de vriendenkring. Dat perspectief is zeldzaam en het is jammer dat HBO het verloren liet gaan.