Waarom gepensioneerde Britse lerares zich wil naturaliseren tot Française

Toen vrijdag bleek dat de Britten voor een vertrek uit de Europese Unie hadden gestemd, schakelde Kate Douglas (66) haar computer aan om uit te zoeken hoe ze Frans kan worden. “Je moet hier vijf jaar wonen, de taal spreken en een verklaring van het gemeentehuis hebben dat je je goed hebt gedragen”, zegt ze in alle ernst. “Zo bezien kan ik zonder probleem genaturaliseerd worden.”

De gepensioneerde lerares overweegt het echt, “geschokt” en “ontsteld” als ze is over de uitslag van het referendum. In 1991 kocht ze hier in de Haut Périgord, nabij Angoulême in Zuidwest-Frankrijk, een huis en een deel van een vervallen twaalfde-eeuwse priorij die ze restaureerde. Sinds 2002 woont ze hier permanent. In Combiers, waar 25 van de 125 inwoners Brits zijn, was Douglas zelfs een tijdje gemeenteraadslid. Ze leeft van een Brits staatspensioen. “Maar mijn leven is rond Frankrijk gebouwd”, zegt ze. “Hier wil ik blijven.”

De zorgen zijn groot bij de naar schatting 300.000 veelal gepensioneerde Britten die in Frankrijk wonen. Moeten ze dadelijk een verblijfsvergunning aanvragen? Blijft hun medische zorg vergoed? Kunnen ze van de Franse sociale zekerheid gebruik blijven maken? En wat gebeurt er met rijbewijzen? Met hun stemrecht in Frankrijk? Het krantje van de Britse gemeenschap, The Connexion, dat in deze contreien in alle supermarkten te vinden is, publiceerde een waslijst aan praktische en financiële consequenties bij een Brexit. De conclusie: “Er is geen enkele zekerheid.”

Koopkracht

Dat de koopkracht minder wordt is al wel duidelijk, zegt Alfred Seifert (70). “Met de val van de pond ben ik vrijdag zo’n 10 procent van mijn pensioenuitkering kwijtgeraakt.” Hij en zijn vrouw Barbara werkten in de financiële sector in Londen en kochten in 2004 hun Franse droomhuis. Sinds 2012 wonen ze er permanent. “Ik vrees”, zegt Alfred, “dat het niet bij die 10 procent blijft. De pond gaat verder dalen, waardoor Frankrijk opeens behoorlijk duur wordt.”

Barbara Seifert (62) vertelt dat een van hun zoons ‘out’ heeft gestemd in de hoop dat zijn ouders dan weer terugkomen. “Dat is heel persoonlijk, maar als het hier door de wisselkoers onbetaalbaar wordt en we ons moeten bijverzekeren voor ziektekosten, dan krijgt hij zijn zin”, mokt ze. Dan scheelt het dat ze nog een huis in Cambridge hebben. “Veel gepensioneerden hier hebben niets meer omdat je in Frankrijk rianter woont voor hetzelfde geld. Als het al lukt om je Franse huis te verkopen, dan levert dat nooit genoeg op om op de Britse markt iets te vinden”, rekent ze voor.

Schaamte

De Seiferts en een aantal Fransen uit de buurt zijn zaterdagmiddag te gast bij Kate Douglas voor een picknick aan het eind van een jaar waarin ze elkaar beurtelings Frans en Engels leerden. Salades, kaas en brood gaan rond en in een vrolijke spraakverwarring wordt veel gelachen. Maar ieder gesprek komt uiteindelijk weer op de beslissing van afgelopen week. “Ik schaam me zo voor mijn volk”, zegt Barbara Seifert. “Wat moeten de Fransen wel niet denken?” Een van hen, de gepensioneerde ingenieur Pierre-Jacques Truyman, lacht aan tafel haar zorgen weg. “Jullie blijven allemaal welkom hoor! We kunnen echt niet zonder de Britten.”

Dat is ook wat Robert Worthington (50) denkt. Hij runt verderop in Combiers een restaurantje. Hij stemde voor Brexit omdat de EU “te groot is geworden”, klaagt over komkommers die niet krom mogen zijn, over het maximale vermogen van stofzuigers en over EU-ambtenaren “die een fatsoenlijke baan moeten zoeken”. Omdat zijn gasten voor hun diners in euro’s betalen, maakt de koers van de pond hem niets uit. “Waarom zouden de Fransen ons wegsturen? Ik betaal belasting en draag bij aan de economie. Je denkt toch niet dat we ook al die Fransen die in Londen werken uitzetten? Het is eerlijk oversteken.”

Dat is exact het verschil, zegt Alfred Seifert. “Jonge gezonde Fransen in Londen dragen bij aan de economie, terwijl ik als zeventigjarige alleen maar geld kost. Ik kan me voorstellen dat de Fransen van gezondheidszorg een punt gaan maken.” President François Hollande heeft dit weekend gezegd dat hij zo snel mogelijk de scheiding tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk geregeld wil hebben. “En geef hem eens ongelijk na zo’n schandalige afwijzing”, zegt Seifert.