Direct naar artikelinhoud
muziekfestivals

Regenbuien krijgen Paradise City niet klein

Dag één van het tweedaagse dancefestival Paradise City in Perk kroop moeizaam uit de startblokken maar schakelde na de laatste regenbui snel naar de hoogste versnelling. We stippen de topmomenten aan.

Paradise City deed aanvankelijk weinig paradijselijk aan. Kille motregen hield de mensen thuis waardoor de grote ABSTRKT-tent de eerste uren zo goed als leeg bleef. Jammer voor het Belgische Oaktree dat een piekfijne, uiterst verzorgde set speelde waarin sierlijke ambient, avantgardebeats en melancholische folktronica om de haverklap de estafettestick aan elkaar doorgaven. Voor die andere Belgische indieband op de affiche, VUURWERK, kwam er al wat meer volk opdagen. 

Het trendsettende electronicatrio had een drummer onder de arm genomen om zijn sound wat aan te dikken. Bovendien trakteerden de jongens ons op een heleboel nieuwe nummers die behoedzaam de slappe koord tussen pop en experiment bewandelden. Krachtig spul. 

Het publiek dat pas laat in de namiddag kwam binnenwaaien, kon kiezen uit een waaier aan verschillende geluiden. De poppy house van de Brit Tourist of de donkere Brusselse elektro van Attar!, de Amerikaanse old skool-aanpak van Space Dimension Controller of de melancholische elektropop van Spanjaard Pional? Een heftige stortbui joeg in de vooravond de meeste festivalgangers sowieso de overdekte ABSTRKT-tent in. Nadien brak een stralende zon door het wolkendek en stond het houten plein aan de Love Stage eivol voor de soepele Hollandse housebeats van San Proper.

Wie van de ene dj naar de andere wilde, moest weliswaar 's avonds door een drassige modderpoel waden die moeilijk kon worden toegedekt met boomschors, zoals elders op het terrein. Chillen en rondslenteren bleken de geliefkoosde sporten op Paradise City. Het festival ademt onthaasting en broederlijkheid. Geen muf hippiesfeertje zoals dat van gelijkaardige muziekfestivals die een eco-attitude aan een avontuurlijke programmering koppelen, maar een goedgemutst laisser-faire en een intelligent aansporen om je ecologische voetdruk zo klein mogelijk te houden. En kijk: geen enkele verpakking of papiertje, laat staan drinkbekertjes in het gras. Met dank aan het systeem van herbruikbare drankbekers en de vele, gretig gebruikte vuilnisemmers. 

De felle avondzon trok toch nog ruw geschat vierduizend bezoekers aan die het zich lieten welgevallen. De concerten van Pional en Red Axes ontpopten zich tot aanstekelijke feestjes. En toch voelde dit festival nooit overbevolkt aan. Genoeg 'personal space’ voor iedereen, genoeg ruimte om je snel van de ene naar de andere dj-set te reppen, genoeg kansen om achteloos met de blote voeten door de modder te banjeren zoals we een vrolijk meisje zagen doen. 

Bij het vallen van de avond was het wachten op de culthelden van Kiasmos en gevierde top-dj's zoals Michael Mayer en Agoria die, hopelijk, de regenwolken zouden weghouden.