Direct naar artikelinhoud
Lezersbrief

'Lieve Sylvana, beste Farid'

Briefschrijver Mike Heering ergert zich aan Sylvana Simons, door wie hij zich als Surinamer niet vertegenwoordigd voelt. Net als zijn Marokkaanse vrienden niets met Farid Azarkan hebben, en Joodse niet met Frits Barend.

Sylvana Simons.Beeld anp

De opening van Het Parool van gisteren was confronterend en choquerend. Alledaags racisme is een feit. Ook ik als kleurling heb daarmee te maken, denk ik. Maar er is iets geks mee aan de hand. Hoe langer ik in Nederland woon, des te minder ik het echt racisme vind.

Het zijn niet alleen blanke Nederlanders die in woord en gedrag soms over de schreef gaan. Ooit Turken horen spreken over Marokkanen? Negers over Hindoestanen? Antillianen over Afrikanen?

Is het allemaal echt diepgeworteld racisme of is het grof en over de schreef gaand taalgebruik? Ik wil niets onder de mat vegen, maar ik denk hier veel over na.

Wat mij opvalt is dat ik en mijn nieuwe Nederlandse vrienden (Turken, Antillianen, Surinamers) zich ergeren aan mensen die zich voordoen als spreekbuis van gemeenschappen. Wij Surinamers voelen ons niet vertegenwoordigd door Sylvana Simons. Net zoals mijn Marokkaanse vrienden zich niet vertegenwoordigd voelen door Farid Azarkan.

En mijn Joodse vrienden met gekromde tenen voor de televisie zitten als bij ook maar het kleinste onderwerp over de Joodse gemeenschap Frits Barend het woord voert.

Wij willen als geïntegreerde Nederlanders niet vertegenwoordigd worden op basis van kleur, geloof of afkomst. En al helemaal niet door mensen die, ongetwijfeld goedbedoeld, bijna altijd de racismekaart trekken. Racisme is alledaags. En zal het altijd blijven. Ik voel me een trotse Nederlandse Neger. En ik wil niet vertegenwoordigd worden door wie dan ook.

Lieve Sylvana en beste Farid. Denk alsjeblieft na over de stap die jullie nu gezet hebben. Als racismebestrijding jullie hoogste doel is, zijn daar betere methoden voor dan een politieke partij.
Mike Heering, Leiden

Wij Surinamers voelen ons niet vertegenwoordigd door Sylvana Simons

Mike Heering

Leiden