Bahman Panahi staat samen met Nima Shatzadeh (40) voor het Antwerpse assisenhof terecht voor de roofmoord op Mohammad Esteghamat. Bahman bekent dat hij het slachtoffer begin 2012 doodschoot en beroofde van 25.300 euro, Nima ontkent iedere betrokkenheid. Donderdag kwamen de moraliteitsgetuigen voor het slachtoffer aan het woord, onder wie zijn twee jaar oudere zus Bahareh, die met haar gezin in het Duitse Keulen woont.

Ze vertelde dat ze een goed leven hadden in Iran. Toen haar echtgenoot in 2000 politieke problemen kreeg, beslisten ze om met hun twee kinderen naar Europa te trekken. Haar broer Mohammad wilde met haar meegaan. “We raakten met behulp van een mensensmokkelaar tot in Bosnië, maar daar werden we opgesplitst. Ik belandde in Keulen, hij in Antwerpen. We bleven wel telefonisch contact houden en gingen ook twee tot drie keer per jaar bij elkaar op bezoek.”

Opiumdealer

Mohammad vroeg meermaals asiel aan, maar zijn aanvragen werden telkens onontvankelijk verklaard. Toen hij in 2003 geen leefloon meer kreeg, ging hij in het zwart werken in een videotheek en restaurant. Daarna koos hij voor een meer lucratieve carrière als opiumdealer. Hij was erg gesteld op luxe en pakte graag uit met dure spullen.

“Als ik had geweten dat hij dealde, dan was ik de eerste geweest om naar de politie te stappen. Ik ben er wel van overtuigd dat hij geen andere keuze had, anders zou hij dat nooit gedaan hebben”, zei Bahareh.

Het slachtoffer was een tijd samen met de Poolse Paulina, maar door zijn opiumgebruik en drugshandel kwam het tot een breuk. Kort voor zijn dood had hij zich met de Iraanse Samira verloofd. “Mijn ouders waren een groot feest aan het voorbereiden. Ze hadden hun zoon al 12 jaar niet meer gezien. En toen kregen ze zijn dode lichaam terug. Mijn ouders konden het niet bevatten. Vader kreeg zelfs een hartaanval toen hij het nieuws hoorde”, zei Bahareh.

Op het einde van haar getuigenis bood Bahman zijn excuses aan, maar Bahareh antwoordde kordaat dat ze hem nooit zal kunnen vergeven. “Mijn broer was mij heel dierbaar en jij hebt hem mij ontnomen. Toen ik die foto’s van zijn lichaam zag, voelde het alsof ik zelf een kogel kreeg. Wat voor mensen zijn jullie? Hoe kan ik die foto’s ooit vergeten?”