Mohammed is zijn zieke broer achterna gereisd naar Duitsland

Shant en Hagop staan er dondermiddag verloren bij. Ze hebben vanochtend vroeg afscheid genomen van hun vriend Mohammed, hun 'broer' met wie ze op de boot van Turkije naar Griekenland zaten en met wie zij optrokken tijdens hun vlucht. De gevaarlijke tocht van Aleppo naar Nederland schiep een band voor het leven.

'We hebben vanochtend foto's van ons drieën genomen in onze kamer. We moesten alle drie huilen,' zegt Shant. 'Het was een heel slechte dag.'
De jongens hadden hun toekomst anders uitgestippeld. Ze hadden afgesproken altijd bij elkaar te blijven. Woensdagmiddag zouden ze met zijn drieën naar de politie gaan om een verblijfsvergunning aan te vragen en vingerafdrukken te laten nemen. Ze keken naar dit moment uit omdat ze hoopten dat daarmee hun leven in Nederland zou beginnen.

Doodziek en slap
Maar Mohammed ging op het laatste moment niet mee naar de politie. Hij kreeg, vertellen ze, heel onverwachts een bericht van zijn vader dat zijn broer, Mohammed Abdol (22), die twee weken geleden dezelfde bloedstollende reis als dit drietal heeft ondernomen, doodziek was geworden. Hij strandde in Duitsland.

'Zijn broer is doodziek en slap. Hij belde naar Nederland en riep heel slapjes: Mo-ham-med,' imiteert Shant. 'Hij kon nauwelijks uit zijn woorden komen.'

Mohammeds vader gebood hem onmiddellijk zijn broer op te zoeken. Hij kocht een treinticket voor hem van Amsterdam naar Hamburg, waar Mohammeds broer verblijft. Als Mohammed zijn paspoort bij de politie af zou geven, kon hij niet meer naar Duitsland reizen.

Am so sorry
De twee achterblijvers zijn bedroefd, maar dat er geen andere uitweg was, begrijpen ze. Mohammed ging niet weg zonder een afscheidsbericht naar de krant te sturen: 'My brother is sick and I have to be by his side. Am so sorry.' Hij bedankt voor alles en schrijft dat hij Holland en de Nederlandse mensen zal missen. 'Nederland is mijn tweede land.' Hij eindigt met: 'Bye I will miss you.'

Zijn vrienden hebben sinds die ochtend geen contact meer gehad met Mohammed. Of hij Duitsland heeft bereikt en zijn broer al heeft ontmoet, weten ze niet. Shant en Hagop hebben in hun gebouw wifi via het nabijgelegen Courtyard Marriott, maar Mohammed heeft geen bereik. Ze hebben geen idee hoe het met hem gaat.

'Syriërs zijn niet eng'
'Zodra ik een visum heb, zoek ik hem op,' zegt Shant. Hagop knikt. Ze willen met elkaar contact houden. Shant: 'We weten niet waar we zelf heen gaan. Misschien naar Nijmegen, maar we hebben daar slechte verhalen over gehoord. Daar is helemaal niks. Je moet een uur lopen naar het centrum.'

Over het tumult in het Drentse dorp Oranje en het luide verzet in Purmerend hebben ze niets gehoord. Shant: 'De mensen in Amsterdam zijn helemaal niet zo. Iedereen verwelkomt ons altijd. Syrische vluchtelingen zijn geen enge mensen. Alle gevaarlijke mensen zijn in Syrië gebleven om te vechten.'

Mohammed Alobid (18) uit Aleppo in Syrië belandde na een gevaarlijke reis van dertig dagen in Amsterdam. Het Parool volgde hem en zijn twee eveneens gevluchte vrienden.