Ik ben een tikje jaloers op Trumps gebrek aan beschetenheid

Iedere keer als ik tegenwoordig wat somber ben, googel ik Donald Trump. Niet vanwege zijn politieke ideeën (mannen die bij wijze van penisverlenging hun land volplempen met goudkleurige torens voorzien van hun eigen naam kun je inhoudelijk nimmer serieus nemen) maar omdat hij voor buitensporig veel creativiteit zorgt.

Er zijn bijvoorbeeld talloze websites vol 'Things that look like Donald Trump'. Zo kwam ik er achter dat The Don opmerkelijk veel overeenkomsten vertoont met een zeer grote behaarde albinorups, een maïskolf met verwaaide sliertjes eraan en een Trabant die een baal hooi vervoert.

Het meest echter knap ik op van de internettrend #TrumpYourCat. Het gegeven is simpel: borstel je kat, veeg de haren bijeen, maak er een pluizig propje van en leg dit op de kop van je lieve poezenbeest. Eén gezicht, werkelijk.

Even twijfelde ik of dit geen dierenmishandeling was, maar katten kennen geen schaamte. Die eigenschap hebben ze gemeen met Trump en dat laatste is fascinerend, aangezien Trump zo ongelofelijk detoneert in de politiek correcte arena.

Zelf word ik altijd getergd door gêne als ik me ergens begeef waar ik niet thuis hoor. De laatste tijd weigeren mijn zoons hun behoefte te doen op openbare damestoiletten, ze willen naar de heren. Ik heb ze geprobeerd uit te leggen dat ik daar niet in mag, maar dat levert slechts gekrijs op. 'Ik ga niet op de meisjus, ik wil op de jongus!' Prima, maar dan help ik je niet, brom ik vervolgens, waarna ze eigenwijs naar binnen stappen en ik bij de deur moet wachten. Minutenlang hoor ik niets en net op het moment dat ik 'Gaat het?' durf te fluisteren, schreeuwen ze: 'Mamaaaaaa, ik heb gepoeoeoeoept, je moet kijken of ik goed heb afgeveeeeeeegd!'

The walk of shame die me dan wacht, doet mijn eigen buik krampen. Net iets te hard kondig ik mezelf aan, 'Oké schat, dan kom ik nú de herentoiletten in!', ik lach te blij, roep te vaak 'Sorrysorry' terwijl ik voort ploeg door het riekende pishok, heel hard de mannen die de plasbakken aan de wand onder wateren negeer om vervolgens eindelijk het reetje van mijn kind af te vegen. Waarna ik, 'sorrysorrybenikweer', exact dezelfde schaamtocht terug moet maken.

De gêne, ik wilde dat ik er boven stond, maar zet me op een plek waar ik uit de toon val en ze is er. Donald heeft daar dus totaal geen last van. Terwijl andere presidentskandidaten vooral bezig zijn met baby's aaien, hun ideale gezinnetje portretteren en wereldvrede prediken, zegt Trump rustig dingen als: 'My fingers are long and beautiful, as, it has been well been documented, are ­various other parts of my body.'

Smakeloos? Beslist, en laten we hopen dat de man nooit president wordt. Maar een tikje jaloers op Trumps totale gebrek aan beschetenheid ben ik wel. Zelfs zijn haar, dat overduidelijk niet op zijn schedel hoort, geneert zich niet.

Wat zou ik graag een toefje van Donalds schaamteloosheid hebben. Trumpyourself. Dat kan nog wel eens heel groot worden.

Wilt u reageren op deze column? Dat kan. Scroll een beetje naar beneden om een reactie te plaatsen of stuur een mail.