Nederlander tekent de onbekende planeten

Werk van de Arnhemse illustrator Daniëlle Futselaar prijkt nu dankzij een ‘tweede Aarde’ op sites over de hele wereld.

Arnhem

De inmiddels alom verspreide illustratie van onze planetaire neef Kepler-452b is gemaakt door de Arnhemse illustrator Daniëlle Futselaar. Een maand lang werkte ze er in het geheim aan, nu prijkt haar naam op nieuwssites over de hele wereld.

‘Zijn de kleuren zo goed? Moet de zon nog anders staan?’ Futselaar (43) mailt met wetenschappers van NASA om haar tekeningen bij te schaven. Hoe kon ze aan de slag voor de grootste ruimteorganisatie ter wereld?

certificaat

Sinds het zien van de film Contact met Jodie Foster was Futselaar gefascineerd door buitenaards leven. ‘Ik heb die film wel twintig keer gezien.’ Toch hield ze zich na haar opleiding aan het Grafisch Lyceum Rotterdam vooral bezig met illustraties van kinderboeken en cadeauverpakkingen. Tot ze in 2010 hoorde over onderzoeksinstituut SETI (Search for extraterrestrial intelligence) in Amerika. Die zaten in financiële nood. Een donateursactie werd opgezet om aan geld te komen, en Futselaar bood zich aan als vrijwilliger. Ze had goede ideeën. Konden ze niet een certificaat geven aan iedereen die doneerde, met handtekeningen van de bekende onderzoekers? Dat werkte en Futselaar stond direct goed bekend bij de Amerikaanse onderzoekers.

Van SETI naar NASA is een kleine stap – veel van de onderzoekers werken bij beide organisaties. Zo kon het dat ze een paar maanden geleden werd gebeld: ‘Er is een soort tweede Aarde ontdekt, kun jij daar een kunstzinnige tekening bij maken?’

De tekening zelf was duidelijk in opdracht van SETI, voor NASA zou dit niet kunnen. NASA is een overheidsorganisatie, die mogen niet te veel speculeren. SETI wel. Na een korte briefing in een persoonlijk Facebook-bericht had Futselaar de nu welbekende afbeelding (zie boven) binnen een halve dag af. Toch moest er nog veel worden geschaafd. Ongeveer tien keer werd het beeld heen en weer gemaild, steeds meer toegespitst op de eigenschappen van de Aarde-achtige planeet. Naar elkaar gegroeide bruggen van rotsen moesten weg, daarvoor was de zwaartekracht er veel te groot. Konden er nog wat vulkanen bij? Een geoloog gaf als tip zoutkringen op de bergtoppen te tekenen, een restant van het water dat ooit zo hoog moet zijn gekomen.

water en bomen

Of Futselaar een beetje in de buurt van de waarheid komt, weet niemand. Het enige wat astronomen zien via de in de ruimte hangende Kepler-telescoop is dat een klein, wit stipje – een nabij gelegen ster – op gezette tijden minder fel wordt. Dan weten ze: er moet een planeet omheen cirkelen. Met een spectrograaf zien de wetenschappers waar het licht dat langs de planeet scheerde uit bestaat. Daaruit valt weer af te leiden of er zuur- en stikstof in de atmosfeer hangt. Doordat ze weten hoeveel zwaartekracht er ongeveer heerst op onze grote neef, kunnen astronomen bovendien bedenken hoe hoog de bergen er zullen zijn. Hoe ver de planeet van zijn zon staat, bepaalt of er nog wat water kan zijn, en dus of er mogelijk bomen groeien. Al deze informatie kreeg Futselaar doorgemaild.

En meer heeft zij niet nodig om haar fantasie de vrije loop te laten. <