Was rechter partijdig bij Vérian-FNV?

Steen des aanstoots is Roovers oordeel dat Vérian de loonsverlaging voor haar zeshonderd werknemers moet terugdraaien. Om de bezuinigingen het hoofd te bieden, had Vérian aangekondigd de salarissen stapsgewijs te verlagen tot 25 procent. FNV spande daarop een kort geding aan. De kantonrechter stelde FNV in het gelijk.

De bijbaan van de kantonrechter staat, zoals dat hoort, vermeld in het openbaar register met de nevenfuncties van rechters. Roovers was van 2012 tot eind vorig jaar de onafhankelijke voorzitter van de beroepsinstantie van het voormalige FNV Bondgenoten. Dit is een klachtencommissie voor leden met klachten tegen FNV. Officieel was Roovers ten tijde van het kort geding tegen Vérian helemaal geen voorzitter: sinds de fusie van de FNV-bonden bestaat deze niet meer. Roovers is wel in de race voor de nieuwe FNV-klachtencommissie, daarom staat de bijbaan nog in het register, aldus de Gelderse rechtbank.

Geld

Vérian kwam pas na het kort geding achter Roovers' bijbaan. 'Als ik dit had geweten, zou de eerste stap wellicht zijn geweest om de rechter in overweging te geven de zaak over te dragen aan een collega', zei Verian-advocaat Piet van den Berg in De Telegraaf. De rechtbank ziet geen reden voor twijfel aan Roovers' onpartijdigheid.

Terecht of niet? 'Een belangrijke vraag is of de rechter het geld van zijn bijbaan zelf houdt of niet', zegt de op rechterlijke integriteit gepromoveerde Jonathan Soeharno, hoogleraar aan de UvA. Roovers houdt het geld van zijn bijbaan, bevestigt de rechtbank: 400 euro per zaak. Volgens FNV behandelt de klachtencommissie enkele zaken per jaar. Ze vergen 5 à 10 uur werk in de vrije tijd van rechters, zegt persrechter Dirk Vergunst van de Gelderse rechtbank, zelf nota bene voorzitter van de klachtencommissie van Vérian. 'Voor 68 euro per zaak.'

Soeharno vindt dat de term 'schijn van belangenverstrengeling' niet te licht mag worden gebruikt. 'Het aantal tuchtinstanties is de afgelopen jaren sterk toegenomen. In bijna alle tuchtreglementen staat dat de voorzitter een rechter moet zijn, juist omdat men een onpartijdige voorzitter wil. Het is een dilemma: willen we dat rechters in hun ivoren toren blijven, zoals de kritiek vaak luidt? Of willen we dat ze weten wat er in de maatschappij leeft, waarvoor tuchtraden een uitgelezen kans bieden? Als bij het minste of geringste gezegd wordt dat een rechter de schijn van partijdigheid wekt, zullen ze zich juist terugtrekken in hun ivoren torens.'