'Maar geen enkele ouder heeft helemaal geen contact meer met het kind. Er is minstens telefonisch contact of mailverkeer', legt Kim Bastaits van de vakgroep sociologie uit. 'In 1,55% van de gescheiden ouderparen kan vermoed worden dat het om een geval van ouderverstoting gaat. De ouder geeft daarbij aan dat het kind zelf geen contact meer wil of mag hebben.'

Vaders verliezen vaker het contact met de kinderen dan moeders: respectievelijk 5,56% tegenover 0,91%. Ook het vermoeden van ouderverstoting ligt hoger bij gescheiden vaders: 2,03% tegenover 0,45% bij gescheiden moeders.”

Kindperspectief

Vanuit het perspectief van het kind, waarbij SiV-data van kinderen tussen 10 en 18 jaar oud werden geanalyseerd, blijken deze cijfers nog iets hoger te liggen. 'Kinderen van gescheiden ouders beweren in 8,27% van de gevallen totaal geen contact – noch face-to-face noch via telefoon of e-mail – te hebben met hun vader. 0,98% heeft geen contact meer met de moeder.'

'Bij 4,72% van de kinderen hebben we een vermoeden van vaderverstoting, bij 0,59% een vermoeden van moederverstoting', verduidelijkt Bastaits. 'Het betreft hier de percentages van kinderen die zelf aangeven geen contact meer te willen of mogen hebben met een van de ouders. Deze cijfers gaan louter over een vermoeden van ouderverstoting. Het betreft waarschijnlijk de bovengrenzen van deze maatschappelijke problematiek. Het percentage kinderen dat de ouder écht verstoot, zal vermoedelijk lager liggen.'

Ook de omgekeerde situatie, waarin de ouder na scheiding geen contact meer met het kind wil hebben, komt voor, maar hier gaat het om zeer kleine aantallen. 0,34% van de gescheiden moeders en 0,81% van de gescheiden vaders geven aan dat ze zelf geen contact meer met hun kind willen of geen contact meer mogen hebben met het kind van hun nieuwe partner. Als we dit bekijken vanuit het perspectief van kinderen (tussen 10 en 18 jaar oud), dan zegt 0,39% van de kinderen dat hun moeder geen contact meer met hen wil, 1,57% van de kinderen zegt dat hun vader geen contact meer wil.

Ouderverstoting

Het is de eerste keer dat ouderverstoting in Vlaanderen werd onderzocht. Kim Bastaits en Dimitri Mortelmans (Departement Sociologie) baseerden zich op cijfers uit het grootschalige onderzoek ‘Scheiding in Vlaanderen (SiV)’, in 2006 opgezet door een consortium van vijf Vlaamse universiteiten en de Studiedienst van de Vlaamse Regering. Daarbij werden zowel gescheiden ouders als hun kinderen bevraagd.

Wie zelf slachtoffer geworden is van zogenaamde ouderverstoting, kan terecht op de website http://www.huisvanhereniging.be/.