De baby van de voetballende moeder huilde niet, dat was erbij verzonnen

Met het WK in het vooruitzicht moet vrouwenvoetbal nog steeds om aandacht en acceptatie vragen. Probeer je dan eens voor te stellen hoe dat in 1968 was, toen de eerste officiële damesvoetbalclub werd opgericht. In het Zeeuwse Kapelle nog wel, benadrukte presentator Hans Goedkoop, 'en niet in het vrijgevochten Amsterdam'.

Het leverde - weer - een uitstekende aflevering van Andere Tijden op. Ontluisterend waren de beelden uit een oude reportage over de damesclub.

Een van de speelsters, net moeder geworden, deed toch mee aan een wedstrijd. Haar baby van twee maanden lag in de kleedkamer. Behendig schakelde de regisseur tussen de wedstrijd en de huilende baby.

Het bleek fictie te zijn. 'Hij huilde helemaal niet. Dat hebben ze erbij verzonnen,' vertelde de oud-speelster nu. Bovendien was er een oppas bij, maar die was niet in beeld gebracht. Het fragment illustreerde goed hoe de meerderheid van de Nederlanders over vrouwenvoetbal dacht.

De sport was ook nog eens 'onesthetisch' volgens de KNVB en zou 'baarmoederverzakkingen' veroorzaken volgens sommige medici. Die dachten ook dat vrouwen van nature veel zwakkere knie- en enkelgewrichten hadden.

De speelsters van het eerste uur lieten zich er niet door tegenhouden, zelfs niet in het gereformeerde Kapelle. Nog steeds spraken ze met vuur over hun tijd als pionier. Andere Tijden plaatste hen terecht op een voetstuk. 

Han Lips is tv-recensent van Het Parool. Wilt u reageren op dit artikel? Dat kan! Scroll (een beetje) naar beneden of stuur een mail.