Op Pacha is het goed toeven, maar mis je Ibiza

Mensen
Zelden liep er zo'n gevarieerd publiek onder Pakhuis De Zwijger door, de brug over het IJ over. Jong, oud, Amsterdammer, Noord-Hollander en uit binnen- en zelfs buitenland. Als ware het afgesproken werk is, heeft het vrouwelijk deel vandaag laarsjes, veel make-up en een jas of sjaal met van die gezellige rafeltjes onderaan, aan. De mannen hebben op hun beurt de winter ogenschijnlijk in de sportschool doorgebracht en laten dat maar al te graag zien. De shirtjes zijn overwegend dun en de broekjes kort.

Deze op het Java eiland afgeworpen hormonenbom doet de sfeer echter allerminst kwaad. Al bij binnenkomst worden we met ons Bretons roodgestreepte shirtje bedolven door drie spierbonken, die die groepsknuffel later op de dag nog zeker drie keer kirrend van de pret herhalen: WALLY! En hoewel gedurende de dag niet iedereen even dol is op de verslaggever die met een rugzak om door de menigte ploegt, valt er geen onvertogen woord en ook geen boze blik.

Ook bijzonder: de brandschone wc's, maar al helemaal de joekels van spiegels die erbij hangen. Vooral aan de vrouwelijke zijde worden die veelvuldig gebruikt. Met resultaat, want als het Pacha-publiek over één kam geschoren moet worden, dan is het wel omdat iedereen er op zijn of haar manier fantastisch uitziet.

Eten en Drinken
Het begint helaas een beetje een afgezaagd riedeltje te worden, maar consumeren is ook op Pacha Festival niet goedkoop. Een trend die in tout festivalland waarneembaar is, maar die we zeker niet toejuichen. De vijftien muntjes die we voor 44 euro bij de kassa afhalen zijn al bijna in aantal gehalveerd na de aanschaf van twee hamburgers van 3 munten per stuk, zo'n 8,80 euro. De clásico met versgemalen rundvlees, kaas en barbecuesaus en de kipvariant met guacemole en zure room zijn overigens bijzonder smakelijk. Dat moet gezegd worden.

Zoals het een (naar we aannemen) goed Ibiziaans feestje betaamt, kun je vandaag ook op sjiek de tanden zetten in een paar stukjes sushi (variërend in prijs van 1 tot 3 muntjes) of slurpen van oesters en een glas bubbels. Tussen al dat lekkers valt de kebabtent naast de bar van de Insane Stage een beetje uit de toon. Begrijp goed, daar zijn we ook niet vies van, maar de onsubtiele lucht van knoflook komt toch raar je neus binnen als je net druk bent jezelf op Ibiza te wanen.  

Muziek
Bezoekers kunnen dit jaar hun dansende ei kwijt op een drietal podia: mainstage Pure Pacha, technotent Insane en de kleinste van het stel: Deep Open Air. Op het middelste podium gaan de bpm's naar verhouding het hardst en wordt er vroeg op de dag al zo driftig geshuffled dat groepjes jongens bijna van de grond komen.

Het hoofdpodium is het meest toegankelijk. Grote jongens als Bingo Players en Sander Kleinenberg doen er hun kunstje, maar ook de jonge Amerikaan MK draait aan het einde van de middag een imponerende set. Lullig genoeg valt net wanneer er een stel bloedmooie danseressen naast hem tevoorschijn komt, de muziek tot twee keer toe uit.

Bij het achterste podium is er ruimte tot keuvelen en chillen en draait vooral de Amerikaanse oude rot DJ Sneak erg lekker en schuwt het discogeluid uit de jaren 80 niet. Jammer alleen dat op een vrij riant stukje gras voor het podium de diepe bassen een frontale botsing maken met de techno van Insane.

Hoewel er tussen de dj's op het programma vandaag geen missers zitten, word je eigenlijk nergens echt geprikkeld. Zeker als groentjes in het muzikale aanbod van Pacha waren we graag verrast en hoopten we overtuigd te worden wat aan 'dat groene' te gaan doen. De drang om de smartphone er bij te pakken en een en ander te Shazammen ontbrak echter en dat is jammer. De sets waren stuk voor stuk solide, maar werden zelden echt spannend.

Aankleding
De drie podia hebben een passend decor gekregen bij de muziek die er op afgedraaid wordt. Mainstage Pure Pacha ziet er letterlijk uit als om te zoenen. Op de onderlip van een rood gestifte vrouwenmond draaien de (louter) heren dj's hun plaatjes af. Een aantal keer per dag gaan daar bovendien de vlammenwerpers en confettikanonnen af en verschijnt er zo nu en dan een groepje schaarsgeklede dames om zwoel met de armen te zwaaien.

De setting van Insane is wat meer sober, maar past prima bij de wat stevigere techno die er gedraaid wordt. Achterin kom je tot rust in de daarvoor perfect ingerichte Deep Open Air-stage. Daar vind je genoeg zit-, chill- en loungeplekken en een podium dat ergens doet denken aan de Lima-tent op Lowlands. Je kijkt uit over het IJ, het Centraal station en op dames die onophoudelijk tegen het standbeeld Zeeman Op De Uitkijk van Pieter Starrevel aan staan te krullen. Is ook een mooi ding natuurlijk.

Verder kan elk festival het reuzenrad dat Pacha naast de hoofdingang heeft neergezet wat ons betreft overnemen. Wanneer de avond valt een drietal rondjes maken en op 55 meter hoogte uitkijken over het feestgedruis en de rest van Amsterdam: schitterend.

Algemeen oordeel
Voor wie regelmatig een van de vele andere festivals in Amsterdam bezoekt, kan Pacha een beetje aanvoelen als een parallel universum. Hier geen hoelahoepende blommenkinderen, glitterschmink-workshops of silentdisco's, maar zonder poeha losgaan op goede dj's naast podia die er uitstekend uitzien.

Echter, voor een festival dat zelf nergens na laat de link met Ibiza te leggen, kwam het party-eiland maar weinig terug. Door een paar kuub zand neer te gooien was dat gevoel bijvoorbeeld al meer beantwoord. Als festival is er weinig aan te merken op Pacha, maar bijzonder onderscheidend voelde het ook niet aan. Voor een dag waanden we ons niet in Amsterdam, maar helaas ook niet op Ibiza.