Rudi Fuchs: 'Ik heb direct gezegd dat ArtZuid naar een hoger niveau moest'

In samenwerking met zijn vaste kompaan Maarten Bertheux heeft Rudi Fuchs (73) ruim zeventig opvallende, monumentale werken geselecteerd van 21 internationaal bekende hedendaagse kunstenaars voor ArtZuid. 

Hoe bent u betrokken geraakt bij ArtZuid?
'Het is puur toeval. Of beter: noodlot. Begin vorig jaar kwam ik Cintha van Heeswijck, de initiatiefnemer en directeur van ArtZuid, tegen in de tram. Toen vroeg ze of ik het niet een keer wilde doen. Waarom niet, antwoordde ik. Ik woon hier in de buurt, ik dacht: dat is gezellig. Het is een lokaal gebeuren, een buurtgebeuren.'

Meent u dat nou? ArtZuid overstijgt toch wel het lokale?
'Nu wel. Maar het was altijd een potpourri. Er stond altijd maar één beeld van een kunstenaar, dan krijg je vanzelf een vreemd mengsel. Tuttifrutti. En het stond ook nooit goed: een beeld, een boom, een beeld, een boom - dat. Gek genoeg maakt het weinig uit; de mensen komen er toch wel op af. Het is vooral heel populair bij kinderen.'

Maar u wilde het anders doen?
'Ik heb direct duidelijk gemaakt dat het naar een hoger niveau moest. In een gesprek met een groepje getrouwen van Oud-Zuid heb ik gezegd dat we voor een ander soort kunstenaars moesten kiezen en dat we het anders moesten indelen. Ik heb er meteen bij gezegd dat dat meer geld kost, als ik de mensen zou vragen die ik wilde vragen. Dat hebben ze opgelost.'

Hoe bent u te werk gegaan?
'Alle beelden die er nu staan zijn door mij en Maarten gekozen. Ons uitgangspunt was dat we meer beelden van minder kunstenaars wilden. En ik had vanaf het begin een beeld in mijn hoofd: het moesten grote, statige beelden zijn. Zo kwam ik uit op de 21 kunstenaars die er nu zijn. Alleen Damien Hirst heeft zich teruggetrokken, het paste niet in zijn schema en hij wilde het niet overlaten aan zijn assistent.'

'Achteraf is het niet slecht dat hij niet meedoet. Ik heb ook niet aangedrongen. Als hij erbij was geweest, krijg je een heel ander soort aandacht, dan was er een ster bij. Het moet een beetje democratisch, ik wilde ze allemaal gelijkelijk behandelen.'

Fuchs koos beelden van kunstenaars met wie hij al vaker werkte, onder wie Georg Baselitz, A.R. Penck, Markus Lüpertz, Thomas Schütte, Jaume Plensa, Tony Cragg, Mimmo Paladino en Klaas Gubbels. Van de meesten kreeg hij het gewenste aantal, van een paar slechts één. Zo staat er bijvoorbeeld één grote Baselitz.

'Ik had er drie gevraagd, maar hij vond dat die andere twee niet geschikt waren voor buiten. Dat begreep ik wel toen hij het me uitlegde. Ze zijn wel van brons, maar ze staan het beste binnen.'

Wat was een belangrijk criterium bij het selecteren?
'Ik was op zoek naar grote beelden, die elkaar moeten verdragen en een zeker samenhang hebben. Het is een openbaar park, dus het moet mooi zijn. Ik heb van het begin af aan gezegd: het moet gewoon mooi zijn. Mooi is een beetje suspect tegenwoordig, het moet kritisch zijn, of ecologisch, maar ik vond dat het gewoon bloedmooi moest zijn. We zijn nu bijna klaar en ik moet zeggen: het dreigt inderdaad bloedmooi te worden. Ik ben redelijk tevreden.'


Bekijk hier de fotoserie van de opening door prinses Beatrix.