Herlings is koning van motorcross
Jeffrey Herlings is op het circuit van Valkenswaard baas in eigen huis. De Brabantse crosser duldt op weg naar een nieuwe wereldtitel niemand in zijn buurt.
In het zand van Valkenswaard vierde het motorcrossvolk zondag alvast de eigen koningsdag. Jeffrey Herlings (20) won voor het zesde achtereenvolgende jaar de WK-wedstrijd in de eigen provincie. Hij won van die zes races ook alle twaalf manches.
De eerste zege op het Eurocircuit boekte Herlings, toen hij een 15-jarige snotneus was. Het was in 2010, de belofte was evident. Daarna werd hij de abonnementswinnaar van de Grote Prijs van Nederland, die zondag voor de verandering de Grote Prijs van Europa heette.
Eerzucht
De kroonprins van 2010 is intussen de gekroonde koning van de motorcross. Hij geldt door zijn eerzucht als een fenomeen. In 2012 en 2013 werd hij met enorme voorsprong wereldkampioen in de MX2, de klasse tot 250cc cilinderinhoud. In 2014 kon de titel hem halverwege al nauwelijks ontgaan, tot ook Herlings op een kwade dag een mens van vlees en bloed bleek.
Zijn persoonlijke manager, Arno van den Brink, kan nog verhalen van de maandag in juli dat zijn pupil bij een liefdadigheidscross in Genk (Bel) het linkerbovenbeen brak. Herlings reed op uitdrukkelijk verzoek van zijn toenmalig manager Stefan Everts een crossje op de 85cc-machine, waarmee hij in 2009 wereldkampioen kleine motoren was geworden.
Pijn
Van den Brink: 'Het ging mis op een bult. Jeff lag nog nauwelijks in de EHBO-post of hij vroeg al of hij met zo'n been over zeven weken zou kunnen crossen. Dezelfde vraag had hij na de operatie aan de chirurg. Dokter, u heeft in mijn been gekeken. Kan ik de laatste Grand Prix in Mexico rijden?'
Het pakte anders uit. Hij reed de slot-GP van het seizoen met een geteisterd been en twee gescheurde spieren van een trainingsongeval kort voor het vertrek naar Midden-Amerika. Uiteindelijk kon hij onvoldoende de pijn verdragen ('Of ze me vijftig keer per ronde in mijn been schoten') om zijn derde wereldtitel op rij te bemachtigen.
Zo werd Herlings een getergd mens die wist dat ook hij zijn beperkingen had en een coureur die vond dat hij koste wat kost nog een keer wereldkampioen in de MX2 moest worden. De overstap naar de hoogste klasse, de MXGP met zijn 450cc-machines, werd door de leiding van het Oostenrijkse KTM uitgesteld.
Keihard trainen
Herlings deed in de winter wat hij altijd doet. Keihard trainen. Deze keer moest hij de motor in de garage laten. Het staal werd uit zijn been verwijderd. Hij lag in het zwembad, zat op de fiets, deed alles om fysiek in orde te komen. Drie weken voor de start van het WK-seizoen mocht hij voor het eerst weer op de motorfiets plaatsnemen.
Met de kortste aanloop uit zijn motorleven - op zijn zesde had hij al een licentie - won de Elsendorper de opening van het seizoen: de Grand Prix van Qatar. Als er ooit nog een bevestiging van zijn kwaliteit moest komen, dan was het deze. Een pauze van zeven maanden had hij moeiteloos verteerd.
Teammanager Derrick Grübl van KTM: 'Jeffrey is wel een andere coureur geworden. Toen hij bij ons in 2011 onder contract kwam, was het een wildebras. Hij wilde alles met maximale voorsprong winnen. Nu, na wat hij aan grote pijnen heeft doorgemaakt, is hij een bedachtzamer rijder.'
Het verschil tussen Herlings en de rest is talent en materiaal, maar ook zijn enorme werklust
Wonderkind
Manager Van den Brink zegt het hem na. 'De Herlings uit 2012, toen hij in Lierop op één na alle rijders dubbelde, die is er niet meer. Toen was hij het wonderkind. Jef weet dat hij op die manier niet tot zijn dertigste kan doorgaan. Maar als hij zoals hier een keer valt en van de achtste plaats moet terugkomen, dan krijgen de mensen de oude Herlings weer even te zien. Die een ritme aanhoudt in het zand dat niemand aankan.'
Het testen van de machines wordt in de motorsport vaak door testrijders gedaan. Het is eigenlijk zinloos, zegt Grübl. 'Testrijders doen twintig seconden langer over een ronde dan Herlings. We verbinden daar maar niet te veel conclusies aan.'
Ongrijpbaar
In de eerste manche in Valkenwaard reed Herlings in twee ronden naar 18 seconden voorsprong op de serieus te nemen concurrentie. Hij eindigde met 42 tellen in de plus. De tweede manche was hij na een matig begin ongrijpbaar. Het werd een voorsprong van 27 seconden. De concurrentie was in geen velden of wegen te bekennen.
Het verschil tussen Herlings en de rest is talent en materiaal, maar ook zijn enorme werklust. Hij doet zes uur motortraining per week. Dat is veel in deze conditioneel slopende sport. Hij zoekt terreinen op, in Lelystad dan wel België, waar hij niet te veel amateurs tegen het lijf loopt. Herlings neemt liever geen onnodige risico's.
Wie echter denkt aan voorzichtiger coureur aan te treffen in de Grands Prix, moet een wel zeer geoefend oog hebben. Zijn stijl is meeslepend, de klasse en durf druipen er vanaf.
Verstappen
Dat hij behoedzamer is geworden, blijkt uit andere zaken. Of hij, de Redbull-contractrijder, op 16 mei zal meedoen aan de zeepkistenrace op de Cauberg, net als Formule 1-rijder Max Verstappen? Nee, zegt de manager. Er gaan, na de beenbreuk van 2014, geen onnodige risico's meer genomen worden.
Jeffrey noemt dat 'slimmer'. 'Bij zulke evenementen zullen ze me niet meer zien. Kleine dingen kunnen in deze sport grote gevolgen hebben.'