Stef Wolput, Koen Verschraegen, Stef Maginelle, Rudi Bollaert, Sofie Lenaerts en Jean-Luc Fohal hadden net twee dagen en nachten doorgebracht hoog op de berg en waren gistermiddag net terug in hun basiskamp op 5.700 meter toen de aardbeving toesloeg.

‘We waren net begonnen aan onze lunch toen alles begon te trillen’, zegt Stef Maginelle aan de telefoon. ‘Overal rondom ons zagen we lawines. Alles kwam naar beneden: rotsen, sneeuw en ijs. Als je daar tussenzit, dan ben je gezien. Maar we waren net op tijd beneden, dat is ons grote geluk geweest.’

In totaal zitten in Nepal naar schatting zo’n 30.000 buitenlandse toeristen om er rond te trekken of te klimmen in de Himalaya. Gisteren was er dan ook een overvloed aan telefoontjes van bezorgde familieleden. Gevreesd wordt dat ook in de bergen de dodentol nog zal oplopen.

‘Honden huilden en beten elkaar’

Het epicentrum van de aardbeving lag tussen Kathmandu en Pokhara. In die laatste stad was Lut De Jaegher, op stage met studenten van de Gentse Arteveldehogeschool. ‘Ik was met een studente aan het lunchen toen alles begon te schudden. We zijn naar buiten gelopen, de hele straat was aan het schudden. Niet zomaar op en neer, maar in een golvende beweging. We hadden het gevoel dat de aarde zou openbreken, dat we er zouden invallen. Mensen bleven stokstijf staan, vielen flauw of sloegen aan het bidden, honden huilden en beten elkaar.’