Moet ik kiezen tussen mijn vriendin en mijn tweelingbroer? Ik ben een man van 27 en heb al drie jaar een relatie met een lieve vrouw. De laatste tijd hebben we veel conflicten die altijd over mijn tweelingbroer gaan. Wij hebben een heel sterke band, dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo zijn. We zien en horen elkaar vaak en daarmee heeft mijn vriendin het erg moeilijk. Ze geeft vaak kritiek op hem, wat ik moeilijk kan verdragen. Ze voelt zich ook vaak buitengesloten, terwijl het helemaal zo niet bedoeld is. Mijn broer heeft geen relatie en voorheen deden wij alles samen. Ik kan hem nu toch niet van de ene dag op de andere zeggen dat dit niet meer kan? Ik wil dat ook niet. Ik voel me vaak verscheurd, alsof ik moet kiezen tussen twee dingen waartussen ik niet wil kiezen. Hoe kan ik hiermee het beste omgaan?

Bloedbanden in de eerste lijn zijn sterk, dat weten we, al overstijgt de band tussen tweelingen die vaak. De andere is er immers altijd geweest en maakte op hetzelfde moment dezelfde ontwikkelingen door. Maar er is meer: tweelingen nemen vaker dan gewone broers en zussen een ouderrol op tegenover elkaar. Ze voelen zich op een diepe manier verantwoordelijk voor het welzijn van de ander. Zo’n band is in veel opzichten een geschenk, maar kan ook moeilijkheden veroorzaken op het vlak van persoonlijke groei, bij het uitbouwen van een eigen, volwassen leven. Ik vermoed dat jij nu hiermee worstelt.

Er is enerzijds je verlangen om samen met je vriendin een eigen leven uit te bouwen. Anderzijds voelt die stap ook aan als verraad tegenover je broer, die nog single is en het op dit moment misschien moeilijker heeft om ook die stappen richting volwassenheid te zetten. Kiezen tussen die twee opties voelt aan als onmogelijk, waardoor je twijfelt, schippert tussen loyaliteit tegenover je vriendin en loyaliteit tegenover hem. Dat voelt zij heel goed aan, dat roept bij haar jaloersheid op, onzekerheid ook. Wil hij echt bij mij zijn? Kiest hij wel voor mij? Moet ik hem op alle vlak delen met zijn broer? De oorzaak van haar onzekerheid legt ze bij je broer, die ze als eisend, een sta-in-de-weg ziet, terwijl dat natuurlijk niet zo is. De oorzaak van haar onzekerheid ligt immers bij de jouwe. Wat jullie als broers nu doormaken, is vergelijkbaar met wat ouders doormaken die hun kinderen volwassen zien worden en het nest zien verlaten. Het is afscheid nemen van een leven dat geweest is en niet meer op dezelfde manier zal terugkomen. Het is loslaten vanuit de wetenschap dat dit goed is, maar haaks staat op het verlangen om vast te houden. Het brengt vaak ook een periode van rouw met zich mee, verdriet om de eenheid die er geweest is, maar er niet langer kan zijn omdat het persoonlijke groei afremt.

Belangrijk is te beseffen dat je niet zozeer voor een keuze staat, als wel voor een belangrijke veranderingsfase in je leven. Je toekomst ligt bij je relatie, je vriendin en in dit toekomstige leven past ook een relatie met je broer. Die zal er naar alle waarschijnlijkheid anders uitzien, minder consumerend in tijd en beschikbaarheid, al hoeft dit geen afbreuk te doen aan de diepgang en de loyaliteit. Probeer met je broer hierover in gesprek te gaan. Hoe zien jullie de toekomst? Kunnen jullie elkaar voldoende ruimte gunnen om als individu jullie weg te gaan? Kunnen jullie elkaars partners de plaats gunnen die hen toekomt? Dit kan veel emoties in gang zetten, verdriet ook, maar biedt waarschijnlijk ook duidelijkheid. Nadien in staat zijn om met zijn drieën uit te spreken wat leeft, kan door elke partij als helend ervaren worden. Veel negatieve gevoelens zijn immers op perceptie gebaseerd, op eigen angsten. Wat er werkelijk leeft, is vaak veel minder bedreigend.

Seksuologe Rika Ponnet runt het relatiebureau Duet. www.duetrelatiebemiddeling.be