Nog 2 weken Trouw: de enige Amsterdamse club op wereldniveau

Ranzig is het er, op een fijne manier. Geen strakgetrokken club met kinky roze lampen en VIP-decks, maar een ruimte die industrie ademt met staal en beton, met wc's waar de bril soms ontbreekt. En bovenal een zaal met een geweldig geluid en een programmering van olympisch niveau. Nog twee weekends, en dan is het voorbij. Op 4 januari gaat club Trouw na vijf jaar voorgoed dicht en breekt voor de Amsterdamse clubliefhebber een zware tijd aan. De sloophamer van bouwbedrijf Heijmans heeft de achterkant van het pand al bereikt, binnenkort verrijst er een studentenhotel.

Trouw is al jaren de enige echte club in de stad die meedraait op wereldniveau. De dj's krijgen van het publiek alle vrijheid om creatief te zijn en nieuwe dingen uit te proberen. Niks is te gek; Trouwgangers houden wel van een beetje anders. Tel daar de rauwe omgeving, het geweldige geluidssysteem en de warme sfeer bij op, en je hebt zo'n beetje het recept van Trouw.

En dat recept blijkt goed te werken. De club, waar plaats is voor ongeveer 1150 mensen, is in korte tijd immens populair geworden. Trouw heeft 88.000 likes op Facebook, dat is maar net iets minder dan de Berlijnse club Berghain (94.000 likes). De club trekt publiek van Maastricht tot Den Helder, maar er is ook een grote schare trouwe bezoekers voor wie Trouw voelt als een huiskamer. Vijftig van hen hebben zelfs een 'Trouwring', waarmee ze altijd gratis naar binnen kunnen.

Massahysterie
De club eindigde al twee jaar na de opening op de 43ste plaats in de top 100 van beste clubs ter wereld van het prestigieuze dancetijdschrift DJ Mag. En zo vlak voor het eind wordt de populariteit van Trouw nog maar eens benadrukt door de massahysterie die is ontstaan rond de laatste feesten. De kaarten voor het oud-en-nieuwfeest en voor het laatste weekend van Trouw waren binnen één minuut uitverkocht. Ook voor de andere feesten grepen veel liefhebbers mis. Iedereen moet nog een keer naar Trouw voor het te laat is, is het gevoel dat heerst.

Wie de club in de Wibautstraat vooral van de laatste twee jaar kent, zal niet vermoeden dat Trouw ook diepe dalen kende, vooral financieel. Hoewel het qua bezoekersaantallen altijd wel aardig ging, balanceerde Trouw een tijdje op de rand van faillissement. Er was te veel geld uitgegeven tijdens de verbouwing van de voormalige drukkerij van Het Parool, Trouw en de Volkskrant. Twee jaar na de opening was er een tekort van vier ton.

Er moest een enorme reorganisatie aan te pas komen om het tij te keren. Kim Tuin werd aangesteld als nieuwe algemeen directeur in een team dat verder vooral bestond uit de mensen die een paar jaar eerder 11 - in de volksmond Club 11 - runden in het voormalig Post CS-gebouw. In de zomer van 2011 ging Trouw een maand dicht om orde op zaken te stellen. Het tijdelijke huurcontract dat afliep, werd tot grote opluchting van de directie verlengd met nog twee jaar. Er werd nog eens twee ton geïnvesteerd, die vooral in de verbouwing van het restaurant ging zetten. Het betekende de ommekeer.

Motor
'Na de opening was er hernieuwde energie,' zegt Olaf Boswijk, programmeur en samen met Daan Steures en Maike Vernooij eigenaar van Trouw. 'Het restaurant werd na de verbouwing het symbool om ons aan op te trekken.' Het restaurant - specialiteit: verse, overwegend biologische groenten in porties om te delen - werd de motor van Trouw, vooral vanwege de sociale functie. In het weekeinde zit het er bijna altijd vol, en Boswijk en zijn collega's eten er vaak met dj's.

Maar ook voor de club veranderde er veel na die zomer. Ineens leek het concept wel aan te slaan, hoewel daar weinig aan was veranderd. Boswijk: 'Elk bedrijf heeft twee of drie jaar nodig om kinderziektes en problemen te verhelpen en een eigen publiek te kweken.'

Na die zomer leken Amsterdammers door te krijgen dat Oost helemaal niet zo ver fietsen was als ze dachten. En zelfs als het dat wel was, werd dat beetje extra moeite rijkelijk beloond door de venijnige house en techno die er worden gedraaid.

Trouw onderscheidt zich door de vernieuwende programmering, waarvoor Boswijk, zelf ook dj, hoofdverantwoordelijk is. Amsterdam miste een club van het niveau van The Fabric (Londen) en Berghain, vond Boswijk, en met dat in zijn achterhoofd heeft hij de dj's altijd zorgvuldig uitgekozen. In Paradiso en de Melkweg zag hij geen concurrenten, Trouw moest op internationaal niveau meespelen. Het was geen grootspraak. Boswijk programmeerde altijd vernieuwend en wist tegelijkertijd grote dj's aan zich te binden. Grote namen als Sven Väth, Laurent Garnier en Jeff Mills sierden de posters, terwijl ook lokale talenten de kans kregen om te laten zien wat ze in huis hadden.

24-uursvergunning
Zo'n lokaal talent is Amsterdammer Job Jobse (25). Hij leerde Boswijk kennen in 11, de voorganger van Trouw. Ze raakten bevriend en Jobse mocht van Boswijk eens per maand zijn eigen avond organiseren, waar hij verantwoordelijk was voor de line-up: Drukpers. Omdat Boswijk wist dat Jobse zelf ook de ambitie had dj te worden, kreeg hij in 2011 een kans om te laten zien wat hij kon. Nu, drie jaar later, draait Jobse van Lowlands tot het Amerikaanse festival Burning Man en veroverde hij vorige week zelfs een plaats in de top 100 van Resident Advisor, een toonaangevende website in de wereld van elektronische muziek.

Zowel nationaal als internationaal staat Trouw hoog aangeschreven als het om de programmering gaat. Iedereen in het wereldje let erop wat er bij Trouw gebeurt. Trouw geldt als keurmerk: als iets daar werkt, wil iedereen het. Dj's willen er graag draaien, want wie in Trouw draait, telt mee in de scene.

Maar volgens Jobse is dat niet de enige reden. 'Trouw voelt voor veel dj's als thuiskomen. Velen kregen hier als onbekende dj een kans en draaien nu over de hele wereld.' Het zorgt ervoor dat dj's die op festivals en bij grote, commerciële feesten soms wel twintigduizend euro krijgen, in Trouw nog steeds draaien voor een tiende van dat bedrag, puur uit loyaliteit en verbondenheid met de club.

24-uursvergunning
Twee jaar geleden kreeg Trouw als eerste club van Amsterdam een 24-uursvergunning. Een mijlpaal. Al jaren vonden horeca-uitbaters in de stad dat om vijf uur sluiten niet meer van deze tijd is; Trouw moest de eerste vier maanden zelfs al om drie uur dicht. Eberhard van der Laan liet als eerste burgemeester merken wel wat te voelen voor dat 24-uurs nachtleven. Na heel veel overleg en onderlinge afspraken kreeg Trouw uiteindelijk de primeur. De burgemeester kroop zelf achter de draaitafels om de vergunning in te luiden.

Boswijk: 'Dat was voor ons een bijzonder moment. Van der Laan liet daarmee zien dat hij vertrouwen had in wat wij deden, dat hij het tof vond. Dat was een enorme steun in de rug. Hij bood ook aan dat we hem altijd konden bellen als er iets was.'

Die vergunning zal nog drie keer worden gebruikt, en dan gaat de sloophamer in de club die Amsterdam zo veel heeft gebracht. De duizend kaartjes voor de laatste twee avonden (2 en 3 januari) gingen gisteren in de verkoop - en waren binnen één minuut weg. En wat dan? Een nieuwe Trouw komt er niet, dat heeft de directie duidelijk gemaakt. Maar wie de clubgeschiedenis van Amsterdam een beetje kent, weet dat de leegtes die de Roxy en 11 achterlieten, ook snel werden opgevuld. Er komt iets. Dat kan niet anders.