Alle Kamerleden en het kabinet adviseer ik naar Nobody Home te gaan

Van de zomer was op het Holland Festival Die Schutzbefohlenen van Elfriede Jelinek te zien, waarin asielzoekers meespeelden. Ik was ambivalent; het was mij te pamflettistisch, te eenduidig, en daardoor misschien ook zelfgenoegzaam.

Zaterdag ging in Amsterdam Nobody Home van Daria Bukvic in première. Ook weer gespeeld door asielzoekers, althans voormalige asielzoekers, maar Nobody Home heeft wat Die Schutzbefohlenen miste: distantie, ironie, humor en een betrokkenheid zonder zelfgenoegzaamheid.

De acteurs Majd Mardo uit Syrië, Vanja Rukavina uit Bosnië en Saman Amini uit Iran zijn een openbaring.

Iedereen in Nederland die zich met vluchtelingenproblematiek en migratie bezighoudt - en wie doet dat niet? - zou dit stuk moeten zien. Alle Kamerleden en het kabinet, inclusief mijn goede vriend Fred, adviseer ik naar Nobody Home te gaan kijken, al was het maar omdat het toneelstuk antwoord probeert te geven op een prangende vraag: hoeveel thuis hebben we eigenlijk nodig?