Direct naar artikelinhoud

'This is it'. De allerlaatste Pink Floyd-plaat is daar

Met The Endless River neemt Pink Floyd definitief afscheid. De sobere, weemoedige plaat is een mix van oude en nieuwe opnames en een eerbetoon aan overleden toetsenist Richard Wright.

Archieffoto van Pink Floyd, met links de in 2008 overleden Richard Wright, naast hem David Gilmour en rechts Nick Mason.Beeld Andy Earl

Gedragen, bijna plechtige muziek, in vier lange, nagenoeg instrumentale stukken. Met uiteraard veel atmosferische gitaarsolo's, een hoofdrol voor de toetsen, zelfs een kleine dialoog tussen kerkorgel en gitaar en uiteindelijk een door David Gilmour statig voorgedragen tekst over de moeizame intermenselijke relaties ­- een vast thema in het werk van het Britse Pink Floyd.

De nieuwe Pink Floyd The Endless River, vanaf volgende week vrijdag verkrijgbaar, werd door platenmaatschappij Warner vanmiddag voor het eerst en in zijn geheel ten gehore gebracht in een Hilversumse hifiwinkel, voor een klein gezelschap professioneel geïnteresseerden. In de hermetisch afgesloten zaak Rhapsody was een emotionele en sobere Floyd-plaat te horen, vervuld van weemoed maar ook berusting. 'Dit moet hem zijn, de echt allerlaatste plaat', vertelde gitarist en zanger David Gilmour al in een interview op de eigen website. 'This is it.'

Zelfs de meest optimistische Pink Floyd-fans hadden niet verwacht dat er nog een nieuw album van hun geliefde psychedelische rockband zou verschijnen, precies twintig jaar na The Division Bell. Toch had de goede verstaander in die plaat, die overigens zeer matig werd ontvangen, al kunnen horen dat afscheid nemen voor Pink Floyd destijds nog niet bestond. In het refrein van het slotlied High Hopes (alleen die titel al) zong Gilmour in de allerlaatste regels: 'The water flowing. The endless river. Forever and ever.' Het water stroomt, voor altijd.

Het is dus niet toevallig dat de nieuwe plaat The Endless River is gedoopt. De muziek op het nieuwe album is betrokken van de sessies die twintig jaar geleden al werden gespeeld door David Gilmour, Nick Mason en Richard Wright. Het waren volgens de band uitmuntende opnamen geweest, waarin de band als vanouds had gemusiceerd. Er was veel te veel materiaal om kwijt te kunnen op The Division Bell en dus lag er nog een archiefkast aan ongebruikt Pink Floyd-materiaal te wachten. En te verstoffen.

Pink Floyd in de studio.Beeld Jeremy Young

Onder de loep

Het overlijden van toetsenist ­Richard Wright in 2008 moet de Pink Floyd-nabestaanden Mason en Gilmour ertoe hebben bewogen de oude opnamen toch nog maar eens onder de loep te nemen. In 2013 doken de twee de studio in om een aantal stukken te selecteren, aan te vullen met vers ingespeeld werk en als een 'nieuwe' Pink Floyd aan het albumoeuvre toe te voegen. Volgens de band kan The Endless River worden beschouwd als een eerbetoon aan toetsenist en mede-liedschrijver Wright, die op het album vermoedelijk écht voor het allerlaatst musicerend  zal zijn te horen. Dat verklaart ook de droefgeestige ondertoon van The Endless River: het is een afscheid van het muzikantschap van Wright en natuurlijk de band zelf, die het bijna een halve eeuw heeft volgehouden.

Gedurende die kleine vijftig jaar verkocht Pink Floyd zo'n 150 miljoen albums, waaronder klassiekers als The Dark Side of the Moon en Wish You Were Here. Daar kan wellicht binnenkort nog een miljoen bij worden opgeteld. The Endless River is nu al de meest bij intekening verkochte plaat van 2014.

De geschiedenis van Pink Floyd in vijf albums

The Piper at the Gates of Dawn (1967). Psychedelische Pink Floyd op zijn best, onder de verwarde leiding van Syd Barrett. Volgens sommigen de beste psychedelische rockplaat van de band, en het startschot voor de zegetocht van Pink Floyd.  

Ummagumma (1969). Exit Syd Barrett, leve David Gilmour. De gitarist krijgt na het gedwongen vertrek van Barrett een belangrijke rol in Pink Floyd en schrijft voor het studioalbum-gedeelte van de dubbelaar Ummagumma het driedelige avantgardistische progrockwerk The Narrow Way, waarin Gilmour voor het eerst ook zingt.  

The Dark Side of the Moon (1973). De kraker van Pink Floyd en een van de best verkochte rockalbums aller tijden. Ook artistiek gezien het hoogtepunt in het oeuvre van de band, mede dankzij de vooruitstrevende opname- en productietechnieken en de fraai uitgewerkte tekstuele en muzikale thema's: hebzucht, waanzin, en het onverbiddelijke verstrijken van de tijd.  

The Final Cut (1983). Een eerste 'afscheidsplaat' van Pink Floyd, dit keer voor tekstschrijver, componist en mede-oprichter Roger Waters. Hij stapt na dit weinig overtuigende concept­album over oorlog uit Pink Floyd en de band zou volgens de fans nooit meer worden wat die was.  
The Division Bell (1994). Tweede afscheidsplaat. The Division Bell zou het laatste studio-album van Pink Floyd worden, maar aan die belofte heeft de band zich met de nu te verschijnen derde afscheidsplaat The Endless River dus niet gehouden.