'Infiltrant' schiet als thriller tekort om te overtuigen (***)

Als agent bij het Rotterdamse politiekorps ligt Sam op koers voor een promotie. Behoudens de omgang met zijn Nederlandse moeder lijkt hij geen sociaal leven te hebben, buiten dienst blijft hij alert en inzetbaar.

Het brengt hem bij een huiselijk geschil, dat in geweld ontaardt. Sam arresteert de Marokkaanse dader, die hem verbaal provoceert. Zijn collega verstaat er niets van, maar Sam had een Marokkaanse vader. Hij slaat de geboeide arrestant het ziekenhuis in en wordt geschorst.

Scenario
In de proloog van 'Infiltrant' wordt weinig gesproken. Regisseur Shariff Korver richt de camera op de gedreven blik van hoofdrolspeler Nasrdin Dchar, geeft een beeld van diens dagelijkse routine en stuurt de agent behendig naar het punt waar diens ambitie stukloopt op de praktijk. Er zijn genoeg undercoverthrillers gemaakt om de opzet naar de keuze tussen ontslag en een hachelijke missie zonder omhaal van woorden begrijpelijk te maken.

Het scenario van Korver en Rogier de Blok ('Calimucho', 'R U there') huldigt het motto dat in films niets moet worden gezegd dat ook met beelden inzichtelijk kan worden gemaakt. De schrijvers wijken er één keer vanaf, om duidelijk te maken dat Sam niet alleen als infiltrant tussen twee gescheiden werelden moet laveren, maar ook in cultureel opzicht in een spagaat zit: de officier die hem voor de missie strikt, vat zijn hele levensloop en carrière in een monoloog samen.

Twee culturen
Het is een efficiënte manier om het opgroeien tussen twee culturen te benoemen, maar verder komen de Nederlandse wortels van Sam nauwelijks aan bod. Hij verhuurt als pseudomakelaar wietpanden aan een Amsterdams-Marokkaanse drugsfamilie en stapt daarmee in een wereld waar zijn intelligentie en daadkracht meer worden gewaardeerd dan bij het korps.

De makers sturen aan op een dilemma, waarin beroepsethiek en afkomst elkaar in de weg zitten, maar hadden meer met Sams culturele tweespalt moeten doen om het vraagstuk prangend en urgent te maken.

Door de sterke milieuschets en fraaie beeldtaal overtuigt Korver meer als filmmaker dan als verteller. De inzet van Dchar en Walid Benmbarek en Rachid 'Appa' El Ghazaoui als de wiettelers zorgt ervoor dat de afdaling in de onderwereld aansprekend is, maar het loyaliteitsconflict komt niet zo sterk uit de verf als in Jean van de Veldes 'Lek' (2000). Het zorgt ervoor dat Infiltrant als thriller tekortschiet om te overtuigen.