Gaat Jens Voigt (43) het uurrecord fietsen verbreken?

Makkelijker gezegd dan gedaan

Geen wedstrijd kan eenvoudiger gedefinieerd worden: een uur lang zo hard mogelijk fietsen. Wie het verst komt, heeft gewonnen.

Maar dit kinderlijk eenvoudig spelletje, werelduurrecord genoemd, wordt op het niveau van topsport een loodzware opdracht.Toen Eddy Merckx ruim veertig jaar geleden in Mexico het record van Ole Ritter naar de vergetelheid had gereden, zette hij zijn fiets aan de kant en zei: 'Dit doe ik nooit meer.'

Een zwaardere wedstrijd had De Kannibaal nooit gereden. Wie een uur lang het uiterste uit zichzelf haalt, beseft pas hoe lang een uur duurt.

Het werelduurrecord is zo oud als het wielrennen zelf. De eerste poging dateert van 1876, ruim een kwart eeuw voor de eerste Tour de France. De Amerikaan Frank Dodds legde in zestig minuten 26,508 kilometer af. Best ver eigenlijk.

Voor het eind van de 19de eeuw was die afstand al de veertig kilometer gepasseerd. En weer honderd jaar later was dat al ruim 56 kilometer. Het kinderlijk eenvoudig spelletje werd een wedloop in materiaal. Op het laatst liet het begrip fiets zich alleen nog afleiden uit twee wielen. Daarmee ging de aardigheid ervanaf.

Eerst besloot de UCI, de mondiale bond, dat de fiets van Eddy Merckx uit 1972 de norm moest worden. Maar dat was te rigoureus. Vanaf mei dit jaar staat het record open voor fietsen die zijn toegestaan volgens de huidige regelgeving in het baanrennen.

Vandaag trapt Jens Voigt af. Hij doet dat op de overdekte wielerbaan in het Zwitserse Grenchen. De te kloppen afstand is 49.700 meter, afgelegd door de nagenoeg onbekende Tsjech Ondrej Sosenka. Iedereen hoopt dat hij het haalt. Instituten verdienen een grote naam.

De man

Jens Voigt begon met professioneel wielrennen toen er nog in D-mark werd uitbetaald. Nu, 16 jaar later, sluit hij zijn eindeloze loopbaan af met dé race tegen de klok. De Duitser is 43 jaar. Voigt was als wegrenner een man die het onmogelijke mogelijk wilde maken, het liefst in zijn eentje. Als hartstochtelijk wielrenner, meer liefhebber dan professional, houdt Jens Voigt van uitdagingen. Dit is er zo één, zegt hij. 'Mens en machine samen tegen de klok.'

Voor zijn deelname aan de Dauphiné, drie maanden geleden, heeft Voigt stiekem proefgedraaid op de wielerbaan van Roubaix. 'We stelden vast dat ik een kans had.' Eigenlijk was de voorbereidingstijd te kort, maar de richttijd staat allerminst scherp.

Hij heeft niet de illusie dat zijn eventuele record lang zal staan. 'Maar ik vind het wel een leuk idee om, als ik straks 75 jaar ben, erover te vertellen aan mijn kleinkinderen.' Zo zal Jens Voigt vooral herinnerd worden, als een sportman die sprak in hapklare zinnen.

Zijn fiets

Jens Voigt is in dienst van de Amerikaanse fietsenfabrikant Trek en; die levert ook het frame. Het is een bestaand model. Voor de gewenste aerodynamiek zijn wel wat aanpassingen gedaan. Zo zijn de remmen verwijderd, want die zijn niet nodig.

In de nieuwe regelgeving kunnen wielrenners langer dan 1,90 meter met aangepaste frames toch de ideale houding vinden. Dat heeft Voigt dan ook gedaan. Zijn helm is wel aan strikte regels gebonden. Het model dat zo weinig mogelijk wind vangt, is niet toegestaan. Op de dichte wielen staat een klok afgebeeld. Het vermoedelijke verzet is 54x14.

Een herinnering

Miguel Indurain draaide om 5 uur 's ochtends rondjes op een wielerbaan in de Colombiaanse hoofdstad Bogotá. Het was 15 oktober 1995 en het elektronische scorebord meldde: Intento del récord de la hora. De Grote Zwijger leek in gedachten verzonken.

Een week eerder was de vijfvoudige Tourwinnaar tweede geworden op het WK elders in Colombia. Hij had zijn verblijf met een week verlengd om het werelduurrecord aan te vallen. Als iemand van zijn generatie daarin kon slagen, was Miguel Indurain het wel.

Indurain hoopte in het hooggelegen Bogotá te profiteren van de ijle lucht. Om de wind voor te zijn, zou hij al om 6 uur 's ochtends vertrekken.

De start was moeizaam. Op zijn Espada, een fiets in Spaanse kleuren, was het onwaarschijnlijke verzet van 62x14 gemonteerd. Maar na 6 kilometer was Indurain sneller dan de Zwitserse recordhouder Rominger.

Daarna trad het verval in, zodanig dat hij er halverwege mee stopte. De vlaggen in het stadion hadden zich niet verroerd, maar Miguel Indurain zei dat het te hard woei.

Was het de moeite waard? Het werelduurrecord is mythisch, maar er zijn spannender wedstrijden denkbaar.

Vraag niet wat het werelduurrecord voor u kan doen, maar wat u voor...

Bovenstaand credo is ontleend aan een klassieke reclame voor het Amerikaanse leger. De Engelstalige website INRNG gebruikt het nu om de grote tijdrijders van deze generatie aan te sporen een poging te wagen.

Zowel voor fietsenbouwers als voor tijdrijders is het werelduurrecord weer een eervolle uitdaging geworden.

Jens Voigt draait proef voor zijn ploeggenoot Fabian Cancellara, een van die matadoren. Ook Bradley Wiggins voelt zich geroepen.

Als het werelduurrecord is een mythe is, dan moet het mooi zijn die mythe te kloppen.