Formaties slaan diepe wonden in Wallonië

Benoît Lutgen (l.) en Elio Di Rupo stellen begin juni hun akkoord voor om samen een Waalse en een Brusselse regering te vormen. © belga

De federale en de regionale regeringsvorming hebben de politieke relaties tussen de Waalse partijen stevig geschaad. Dat blijkt uit een reconstructie die RTBF-programma Questions à la Une maakte van de weg naar de Zweeds coalitie.

Bart Brinckman

De eerste reconstructie die het RTBF-programma Questions à la Une vanavond uitzendt, is verplichte kost voor alle Vlamingen die menen door de Franstaligen te worden verknecht. De reconstructie – haast uitsluitend aan de hand van interviews met Franstalige partijvoorzitters – mag zich dan volledig toespitsen op het zuiden, ze maakt duidelijk dat het noorden verantwoordelijk is voor de ongeziene ravage. Want over één ding zijn Elio Di Rupo (PS), Charles Michel (MR) en Benoît Lutgen (CDH) het roerend eens: de drie vertrokken na 25 mei van het idee dat de klassieke tripartite er een termijn zou bijdoen.

‘Alleen in België moet een aftredende regering die versterkt uit de verkiezingen komt, ophoepelen. Dit is uniek in Europa’, gromt Lutgen. Het Paleis en vooral CD&V-voorzitter Wouter Beke zagen evenwel brood in een centrumrechts kabinet. Dat was vooral voor Elio Di Rupo ‘een mokerslag’. ‘Wij halen in Wallonië 32 procent, is Wallonië dan minder belangrijk dan Vlaanderen?’

Uit het programma blijkt verder dat de manoeuvres voorafgaand aan de Waalse en de Brusselse formatie in de loop van juni leidden tot nooit geziene en wellicht uiterst moeilijk te helen persoonlijke vetes. Zo probeerde MR-voorzitter Michel zijn collega Lutgen te verleiden tot een regering zonder PS, waarna die partij de tegenaanval inzette en de liberalen buitensloot in Wallonië en Brussel. Dat noemt Michel op RTBF ‘de grootste aanval op een politieke partij van de jongste 25 jaar’.