Ze redde in 1969 het leven van een jongen, maar omdat diens broer wél verdronk, overheerste bij Nelly Troost-Kilwinger uit Woudrichem altijd het verdriet. Zo erg zelfs dat ze haar eigen kinderen er nooit over vertelde. Tot vandaag; een oorkonde van de Maatschappij tot Redding van Drenkelingen viel haar ten deel.
Michiel Straub
Laat kinderen op jonge leeftijd alsjeblieft goed leren zwemmen
Nelly Troost-Kilwinger
Het was een warme zomerdag, begin juli 1969, toen Nelly (nu 66) als 17-jarig meisje naar het strandje in haar woonplaats ging om wat te studeren. Het was er heerlijk rustig. Totdat een bal, waarmee vier Waalwijkse kinderen aan het spelen waren, in de rivier terechtkwam en meteen wegdreef.
Nelly riep naar de kinderen om niet achter de bal aan te gaan, juist omdat daar de stroming zo sterk was. Maar de drie broers gingen toch. Hun zusje bleef aan de kant. ,,Ik ben het water in gesprongen en naar de jongens toe gezwommen, maar ik heb alleen de armen van een van hen kunnen grijpen'', vertelt ze ruim 48 jaar na dato. Ze hielp de jongen op de kant, maar was machteloos toen diens oudere broer in een draaikolk verdween en niet meer bovenkwam. De derde broer kon op eigen kracht het strandje bereiken.
Overmand door emoties rende Nelly naar een stukje strand waar het beduidend drukker was. Ze riep om hulp om naar de verdwenen jongen te zoeken, maar het mocht niet baten. De lange sliert mensen kon de jongen niet meer vinden. Een dag later werd hij gevonden in de Merwede bij Hardinxveld-Giessendam.
Verdriet
Ik wil heel graag weten hoe het met hem gaat
Nelly Troost-Kilwinger
Er werd nooit meer over gepraat. ,,Terwijl ik wel vol verdriet zat. Want het was me niet gelukt om die broer te redden. Dat gevoel heeft heel lang geduurd'', bekent ze. Eén telefoontje uit die tijd kan ze zich nog herinneren. Het was de familie van de Waalwijkse kinderen. De strekking van het gesprek was boosheid, over het niet kunnen redden van de broer. ,,Dat deed pijn. Maar ik begreep het wel. Natuurlijk.''
Omdat het op 2 juli 1969 om een redding was gegaan met een dikke zwarte rouwrand, had nooit iemand acht geslagen op de moed waarmee de Woerkumse die dag het rivierwater in was gegaan. Totdat broer Geert afgelopen najaar een reportage in het televisieprogramma EenVandaag zag over het 250-jarig bestaan van de Maatschappij tot Redding van Drenkelingen.
Hij schreef de stichting een brief en stuurde een klein berichtje uit de plaatselijke krant mee als 'bewijs' voor de dapperheid van zijn zus. Erkenning zou wat hem betreft na al die jaren op zijn plaats zijn.
De Maatschappij tot Redding van Drenkelingen honoreerde het verzoek en reikte gisteren de oorkonde uit in het Andelse zwembad, waar de familie van Nelly haar met een smoes naartoe had gelokt.
Wens
Nelly heeft nog wel een boodschap. En een wens. ,,Laat kinderen op jonge leeftijd alsjeblieft goed leren zwemmen'', zegt ze. ,,En ik zou heel graag in contact komen met de man wiens leven ik heb gered. Juist nu. Ik wil heel graag weten hoe het met hem gaat.''
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
