Zo matig voetballen en dan winnen: op deze manier wordt PSV wel kampioen

Op de erevelden van het Nederlandse profvoetbal, waar het licht in symbolische zin bijna is gedoofd, flakkert een waakzaam vlammetje in Zwolle, bij PEC. Een team van heerlijk spel. Beweging, flair, lust tot aanvallen. Het is alleen jammer voor PEC dat het uiteindelijk draait om doelpunten.

Gestolen zege

'Zuur' noemde trainer John van 't Schip de nederlaag door een doelpunt van koploper PSV in blessuretijd (0-1). Zuur, als het modewoord in het voetbal. Maar voor de rest onttrekt PEC zich met zelfvertrouwen aan de malaise in het Nederlandse voetbal. Het speelt dominant voetbal, vol vreugde, brutaliteit en soms zelfs een zekere arrogantie. Tik-tak; op een gegeven moment tikte PEC de koploper alle hoeken van het veld in.

Alleen: PSV is dit seizoen als een katachtig roofdier dat zich loom uitrekt in de schaduw van een boom, om opeens tevoorschijn te schieten. Pats, prooi opgepeuzeld, in één keer. PSV kwam de zege stelen, zoals het dat dit seizoen al een paar keer deed. Acht op rij gewonnen nu, in de eredivisie. Twaalf gespeeld, 33 punten, een aantal dat riekt naar een aanstaand kampioenschap, zeker als het zo blijft meezitten. 'Aan het eind van het seizoen weet je pas hoe belangrijk deze punten zijn', concludeerde trainer Phillip Cocu. 'Ja, de zege was fortuinlijk. Laten we dat nog een tijdje vasthouden.'

Onverdiend

Cocu was nota bene druk bezig verdediger Isimat-Mirin terug naar achteren te dirigeren, toen die nog even bleef hangen in de nasleep van een spelhervatting. Juist toen scoorde de Fransman. PSV behoudt dus acht punten voorsprong op Ajax en nam verder afstand van PEC, dat aftrapte als derde. De nederlaag was echt sneu en onverdiend voor PEC, ook omdat koploper PSV toesloeg in de 93ste minuut, in blessuretijd die vooral was bijgeteld omdat de nagenoeg onzichtbare sterspeler Lozano van PSV verdediger Sandler blesseerde met een wat onbezonnen duw. De verdediger viel verkeerd en brak mogelijk zijn sleutelbeen. PSV begon even later aan een wat opportunistisch slotakkoord, omdat het met gewoon combinatievoetbal niet lukte. En toen gebeurde het dus: voorzet Locadia, kopbal De Jong, halve redding Boer, van dichtbij inschieten Isimat-Mirin.

Ze gingen daarop allemaal op elkaar liggen, die van PSV, op een hele grote stapel in de hoek van het veld, vlak voor de supporters uit Eindhoven. Het was de mensenhoop van opluchting. Vrijwel niets was gelukt, PSV was bij vlagen overspeeld en mocht van geluk spreken dat PEC vooral na rust tal van kansen miste, dat scheidsrechter Kuipers eerst Hendrix en later Van Ginkel spaarde, omdat ze de rode kaart hadden kunnen krijgen voor twee keer geel. Cocu wisselde Hendrix al voor rust, omdat hij niet rekende op nog meer vergevingsgezindheid van Kuipers.

Swingend geheel

John van 't Schip, de trainer van PEC, is een leerling van Cruijff, een protagonist van de aanval. Hij heeft in vrij korte tijd van Zwolle een swingend geheel gemaakt, een team dat voetbal speelt zoals je het in Nederland nog maar zelden ziet. Nu de discussie oplaait over wat nog de waarden zijn van Nederlands voetbal, van dominantie, wijst PEC de weg door het bos.

Aanvallen, zonder een farce te maken van de verdediging. Buitenspelers met de opdracht om tegenstanders te passeren, aansluitende middenvelders, vleugelverdedigers die meedoen in het offensief. PEC mist alleen een goede spits; 17 doelpunten in de competitie is te weinig voor een elftal dat in de top wil meedoen. Qua voetbal lukt dat best, maar bij Ajax is met 3-0 verloren, bij Feyenoord was het 0-0 en tegen PSV 0-1. Het eerste doelpunt tegen de traditionele top van Nederland moet nog vallen.

Spelplezier

Ryan Thomas, eens linksbuiten, is nu spelbepalende middenvelder. Hij kan zo naar een topclub in Nederland. Inzicht, prachtige dieptepass, rechts- en linksbenig. Boer is een ervaren doelman. Van Polen is ook goed als linksachter. Ehizibue is sensationeel als aanvallende rechtsback. Saymak, Mokhtar, Namli, allemaal fijne, technische spelers. Centrale verdediger Philippe Sandler was eens van Ajax, een echte Amsterdamse jongen, met flair en zelfbewustzijn en een krullenbos als David Luiz. Het was jammer dat hij moest uitvallen.

Bij PEC spat het plezier van het spel, en het zelfvertrouwen, behalve dus als het op scoren aankomt. PEC heeft een mooie attitude. Zo van: 'Wij zijn PEC en we zijn voor niemand bang. Wij voetballen op de aanval.' Alleen, die kansen, al die kansen, vooral in de eerste fase van de tweede helft, daarvan had er zeker eentje een doelpunt moeten opleveren. De beoogde spits Parzyszek heeft pas één doelpunt gemaakt. Hij zat op de bank. PEC is PEC, concludeerde Van 't Schip, om de beperkingen te accentueren. Zo is het natuurlijk. En PSV is PSV.