Na het deelhuis nu de deelhond

Soest

Teckel Joep ‘begint al blij te piepen als hij het tuinhek van Jan Willem ziet’, zegt Lot Hulshof. Jan Willem Bos past één à twee vaste dagen per week op Joep, de jonge teckel van Hulshof. Beide Soestenaren vonden elkaar op hondendeelsite Petbnb. Die brengt hondenbezitters in contact met dierenliefhebbers in de buurt die (tegen betaling) willen oppassen als het baasje van huis is.

De naam Petbnb is uiteraard niet toevallig gekozen. Net als Airbnb afficheert het internetplatform zichzelf als exponent van de deeleconomie, maar in beide gevallen is dat ‘delen’ niet gratis.

Huiseigenaren die hun woning tijdelijk niet nodig hebben, kunnen die via Airbnb tegen betaling verhuren aan toeristen. Bij Petbnb en concurrent Pawshake is het andersom: daar betaalt de eigenaar degene aan wie hij het dier ‘uitleent’ een oppastarief.

En net als Airbnb vragen Petbnb en Pawshake een commissie voor hun bemiddeling. Die wordt ingehouden op de vergoeding van de oppas, die zelf zijn tarief mag bepalen. Petbnb vraagt 6 tot 15 procent commissie (afhankelijk van de ervaring van de oppas), Pawshake vraagt 19 procent.

De ‘dierendeelsites’ stellen mensen die uithuizig zijn in staat een huisdier te nemen; mensen die anders niet aan een huisdier zouden beginnen. De platforms geven toe dat de term ‘delen’ wat misplaatst is. De huisdieren waarvoor zij bemiddelden worden immers niet echt gedeeld: één persoon blijft de echte eigenaar en draagt dus de verantwoordelijkheid voor de hond. Het gaat in vrijwel alle gevallen om honden, Petbnb bemiddelt zelfs alleen voor honden.

Oppasser Bos voelt zich zeker verantwoordelijk voor Joep, ‘maar het is en blijft de hond van Lot. Ik doe alles in overleg met haar.’ Hulshof wilde al heel lang een hond, maar betwijfelde of zij wel voldoende tijd had voor een huisdier. ‘Mijn vriend en ik werken allebei. Ik wilde geen hond die thuis zit te verpieteren.’ Om dit te voorkomen, zocht ze naar dagopvang voor de hond, voordat ze teckel Joep in huis nam. ‘Zonder opvang, geen hond.’ Haar zoektocht leidde naar Petbnb en Jan Willem Bos.

Volgens Petbnb-oprichter Lupo Westerhuis zoeken ‘mensen vaak een oppas voordat ze een puppy nemen’. Ook Paulien Derwort van Pawshake zegt veel aanvragen te krijgen van mensen die eerst een opvangadres in de buurt zoeken voordat ze een huisdier aanschaffen.

moeilijk opvoedbaar

‘Vele dagen’ besteedde Hulshof aan haar zoektocht naar een adres voor haar nog aan te schaffen hond. ‘Het opvangadres moest in de buurt zijn, de oppasser moest mijn hond voldoende beweging kunnen geven en de opvang moest door één persoon worden gedaan.’ Teckels staan bekend als moeilijk opvoedbaar, dus zocht Hulshof naar een ervaren oppas voor de jonge hond. Deze vond ze in Bos, die nu ook een deel van de opvoeding op zich neemt. Bos heeft zelf ook een hond en heeft een aantal hondentrainingscursussen gevolgd.

Vangwege het opvoedingsaspect is het volgens Westerhuis niet al te gemakkelijk om honden te ‘delen’. ‘Mensen willen een oppas die net zo met hun hond omgaat als zijzelf. Een dier is een persoonlijker ‘bezit’ dan een boor of een auto die je deelt. Hondenbezitters kijken daarom extra kritisch naar degene bij wie ze hun huisdier onderbrengen.’

Volgens de ondernemer is er een groot verschil tussen mensen die het leuk vinden om te wandelen met een hond en mensen die echt goed met honden kunnen omgaan. Dit verschil was voor Hulshof reden om niet in zee te gaan met een uitlaatservice. ‘Ik wil niet dat een 16-jarige voor Joep zorgt.’

Petbnb voert met iedere nieuwe hondenoppas een toelatingsgesprek. Niet iedereen kan zich dus inschrijven op de website. Daarnaast ontmoeten oppas en hondenbezitter elkaar van tevoren altijd een keer ‘in het echt’. ‘Studenten die het leuk vinden af en toe een rondje te lopen met een hond krijgen in het intake-gesprek te horen dat ze duidelijk in hun advertentie moeten zetten dat ze alleen op ‘makkelijke’ honden kunnen passen’, zegt Westerhuis.

Het schuldgevoel dat een baasje krijgt als zijn hond hem nastaart als hij (of zij) het huis verlaat, kent Hulshof nog goed van haar jeugd. De hond van haar ouders was heel aanhankelijk en kon er slecht tegen als het gezin zonder hem op pad ging. ‘Een rotgevoel.’ Toch ziet ze opvang als noodzakelijk. ‘Ik stop niet met werken voor een hond, net als ik dat niet voor een kind zal doen. Maar ik vind het wel belangrijk dat Joep niet ongelukkig wordt van de opvang.’

Westerhuis zegt dat hij echt hondendelen niet wil faciliteren met zijn site. ‘Dat is niet de bedoeling. Een hond moet een eigen thuis hebben, niet twee baasjes.’ Marie-José Enders-Slegers, hoogleraar antrozoölogie aan de Open Universiteit Heerlen, beaamt dit. ‘Vanzelfsprekend brengt de aanschaf van een huisdier een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Het is heel belangrijk dat een baasje voldoende tijd met zijn of haar dier doorbrengt.’

tijdgeest

Wel passen de dierendeelplatforms volgens Enders-Slegers in de huidige tijdgeest. ‘Het ideaal is een huisdier dat altijd bij zijn baasje is. Jammer genoeg is het economisch gezien nu eenmaal vaak noodzaak dat beide partners werken. Zonder opvang zou bijna niemand meer een huisdier kunnen hebben. Kinderen gaan ook naar de crèche. Zolang alle oppassers die zich registreren op deze websites maar goed worden gescreend.’

Steffie van Horck, directeur van de Koningin Sophia Vereeniging tot Bescherming van Dieren, vindt het goed als mensen nadenken voordat ze een hond aanschaffen. ‘Impulsaankopen zijn vaak het grootste probleem; we zien dat deze dieren vaak in het asiel terechtkomen.’ Hoe minder ‘baasjes’, des te beter voor de hond, vult ze aan. ‘Ik zou één vaste oppas adviseren, niet meerdere. Verder is het ook raadzaam na te denken over de leeftijd van een hond. Als de hond nog jong is, weet je dan wel zeker dat je nog 15 jaar een hondenoppas kunt betalen? Is de oppas bereid zo lang op een hond te passen? Het kan zwaar zijn voor een hond als zijn vaste oppas wegvalt.’ <